Klimatyczna atmosfera stolicy z zabytkami w stylu kolonialnym i barokową katedrą, liczne festiwale, szeroki wachlarz ofert kulturalnych, nowoczesne centra handlowe, możliwość poznania tradycji Indian plemienia Arawak, krykiet i żeglarstwo – Antigua i Barbuda to nie tylko leżakowanie.
Doskonałe, piaszczyste wybrzeże, liczne, wcinające się w głąb lądu zatoki z krystalicznie czystą wodą i tropikalna roślinność – to Antigua. Koralowa Barbuda zachwyca podwodną, bajkową feerią barw oraz rezerwatem ornitologicznym. Wyspy są świetnym wyborem dla miłośników plażowania i dobrej zabawy.
Oddalone od siebie o niecałe 50 km Antigua i Barbuda to dwie niewielkie (odpowiednio: 280 km² i 161 km²)wyspy położone w Archipelagu Małych Antyli na Morzu Karaibskim w Ameryce Środkowej. W składzie Antigui znajdują się ponadto niewielkie wysepki przybrzeżne. Naturalną atrakcją tej wyspy o nieznacznie pagórkowatym charakterze (najwyższy szczyt: Mount Obama 402 m n.p.m.), pochodzenia wulkanicznego jest urozmaicona linia brzegowa z pięknymi półwyspami, przylądkami i zatokami. Odmienny charakter posiada nizinna Barbuda – zbudowana z wapieni rafowych, będących największą atrakcją tego obszaru.
Atrakcyjne położenie zamieszkanych Antigui i Barbudy oraz należącej do państwa o tej samej nazwie, niezamieszkanej Redondy, w strefie klimatu gorącego, z niewielką roczną różnicą temperatur, doskonałym nasłonecznieniem oraz niewielkimi opadami jest gwarancją doskonałej pogody, jaką można cieszyć się tutaj praktycznie o każdej porze roku. Najzimniejszym miesiącem jest na obu wyspach styczeń, ze średnią dobową temperaturą w granicach 24 °C, a najcieplejszym lipiec, w którym temperatura nie jest jednak ekstremalna i wynosi ok. 29 °C. Wyspy posiadają cechy typowe dla klimatu podrównikowego.
Kultura na wyspach kształtowała się przede wszystkim pod wpływem dawnych potęg kolonialnych. Choć powierzchnia Antigui i Barbudy nie jest zbyt imponująca, a na samej Barbudzie istnieje jedno tylko osiedle – Codrington (dawna posiadłość brytyjskiego gubernatora, założona w XVII w.), to w samej Antigui atrakcji kulturowych nie brakuje. Wyspa tętni życiem, a zabytki, imprezy sportowe i festiwale nie należą tutaj do rzadkości. Obowiązkowym punktem odwiedzin jest stolica – Saint John’s, z kolonialną zabudową skupiającą się wokół katedry Św. Jana Ewangelisty. Jest to też słynne centrum handlowe.
Intensywniejszy rozwój sztuki na Antigui i Barbudzie wiązać należy przede wszystkim z początkami kolonizacji na tych obszarach, co miało miejsce w 1632 roku. Głównym centrum i ośrodkiem rozwoju sztuki jest stolica Saint John’s. W krajobrazie miejskim wyróżnia się przede wszystkim barokowa architektura katedry Świętego Jana Ewangelisty oraz specyficzna, kolonialna zabudowa miasta. Warto zwiedzić też Muzeum Antigua i Barbuda, gdzie oprócz historii kraju poznamy zwyczaje, tradycje i sztukę Indian z plemienia Arawak. Państwo znane jest także z corocznego festiwalu filmowego.
Urzędowym językiem w Antigui i Barbudzie jest język angielski. W przeszłości na wyspie dominowały język hiszpański i francuski, przez wzgląd na pierwszych kolonizatorów tych obszarów. Do tradycyjnych należały także języki indiańskie i afrykańskie, używane przez sprowadzonych przez Brytyjczyków niewolników. Obecnie na wyspie można usłyszeć również tzw. język antylski, czyli charakterystyczny dla Małych Antyli język kreolski, który bazuje na języku francuskim. Dla każdej z wysp Morza Karaibskiego dialekt ten jest nieco odmienny.
Przeważającą religią na Antigui i Barbudzie jest chrześcijaństwo. Ponad 60 tys. mieszkańców to protestanci. Liczba ta stanowi ok. 70% populacji wysp. Najpopularniejszymi kościołami protestanckimi na wyspach są: Kościół Anglikański (ok. 33%), Bracia morawscy i Kościół Metodystyczny (oba po ok. 6,5%) oraz Kościół zielonoświątkowy (ok. 5,5%). Ponad 10% mieszkańców to katolicy. Do mniejszości religijnych zaliczają się muzułmanie, hindusi lub Świadkowie Jehowy. Ponad 3% społeczeństwa jest wyznawcami tradycyjnych religii plemiennych. Do braku religii przyznaje się ok. 1,7% mieszkańców.
Najlepszym miejscem, gdzie obserwować można styl życia mieszkańców wyspy, poznać tradycje i zwyczaje jest Saint John’s. Ten nowoczesny kurort turystyczny, słynący z licznych galerii handlowych i żeglarstwa tętni życiem. Odwiedzając miasto koniecznie należy udać się w piątki lub soboty na poranny targ, gdzie znaleźć można wiele lokalnych produktów i wyrobów rękodzielniczych. Równie bogatą tradycję posiada na Antigui i Barbudzie karnawał. Narodowym sportem jest krykiet, a co tydzień odbywają się wyścigi krabów. O udany pobyt na wyspach nie należy się martwić, gdyż mieszkańcy są bardzo otwarci.
Historia pierwszego osadnictwa na ziemiach dzisiejszych Antigui i Barbudy sięga ok. 2400 r.p.n.e. Byli to Indianie z plemienia Siboney. Oficjalnie wyspę odkrył podczas swojej drugiej wyprawy morskiej w 1493 r. Krzysztof Kolumb. Wówczas wyspy zamieszkane były przez plemiona Arawaków i Karaibów. Kolonizatorzy hiszpańscy i francuscy w XVII wieku wypierani byli przez Anglików, którzy założyli w Antigui plantacje trzciny cukrowej i tytoniu, obsługiwane przez niewolników. Niewolnictwo zniesiono w 1831 r., a ostateczne uniezależnienie się wysp od Wielkiej Brytanii nastąpiło w 1981 r.
Antigua i Barbuda to nie tylko wspaniałe krajobrazy z turkusowym morzem i złocistą plażą – równie kolorowo i, co najważniejsze, smakowicie przedstawia się kuchnia obu wysp bazująca głównie na produktach lokalnych – owocach morza przyrządzanych na najrozmaitsze sposoby.
Nietrudno odgadnąć, jak smakować i wyglądać może tradycyjna kuchnia obszaru Morza Karaibskiego. Podstawę wyżywienia stanowią na Antigui i Barbudzie owoce morza i solone ryby. Powszechnie przyrządza się homary i potrawy ryżowe z warzywami. Ze względu na historię wysp, niektóre potrawy zawierają w sobie cechy kuchni brytyjskiej, a także hiszpańskiej. W potrawach tradycyjnych odnaleźć można również domieszki smakowe kuchni jamajskiej i chińskiej, która cieszy się na wyspach stosunkowo dużą popularnością. Potrawy serwowane w restauracjach cieszą oko i podniebienie.
Fungi and pepperpot
Fungi and pepperpot uznawane jest za narodowe danie Antigui i Barbudy. To treściwa potrawa w skład której wchodzą duszone warzywa podawane wraz z solonym mięsem. Smak potrawy wzbogaca bukiet przypraw wśród których króluje czosnek, szczypiorek i tymianek oraz goździki.
Homar
To jeden z częściej serwowanych na wyspach skorupiaków. Przyrządzany rozmaicie, najlepiej jednak smakuje gotowany. W przyrządzaniu homara najważniejsze jest dobre dopasowanie dodatków, które nie powinny dominować delikatnego smaku jego mięsa. Podawany z pietruszką, czosnkiem, limonką i białym winem.
Callaloo
W niektórych restauracjach Antigui i Barbudy spotkać można potrawę o nazwie callaloo. Zielona zupa, przygotowywana jest z rośliny od której bierze nazwę. Callaloo jest natomiast rodzajem karaibskiego szpinaku. W skład potrawy wchodzą zmiksowane i lekko doprawione callaloo, cebula, okra i papryka.
Coco poulet
Do potraw, które często spotkać można w restauracyjnych menu na obszarze Karaibów zalicza się kurczak, podawany jednak w sposób niestandardowy – w tym przypadku w mleku kokosowym, doprawiony lokalnymi przyprawami. Innym sposobem serwowania kurczaka jest przyrządzenie go z sosem cytrynowym.
Smażone plantany w syropie pomarańczowym
Deser prosty i smaczny. Popularne w rejonie Małych Antyli plantany, czyli banany warzywne o zielonej skórce, są składnikiem wielu popularnych dań. Lekko podsmażane na patelni banany wystarczy polać aromatycznym syropem na bazie soku z pomarańczy i cukru trzcinowego. Całość smakuje wyśmienicie.
Kokosowo-limonkowy creme brulée z puree z mango
Przepyszny deser, którego zarówno wygląd jak i smak jest niezwykle wyrafinowany. Klasyczny creme brulée z nutą wanilii jest w tym deserze urozmaicony kokosem i limonką. Owocowy akcent w postaci puree z mango delikatnie przełamuje smak, tworząc z deseru niezwykłą, karaibską kompozycję smakową.
Placki z kassawy
Placki z kassawy, czyli manioku należą do tradycyjnych potraw, jakie często spotkać można na stołach w Antigui i Barbudzie. Danie najczęściej przyrządzane w wersji słodkiej, przypomina nasze naleśniki. Placki są nieco twardsze, a ich słodki smak wzbogacają dodatki aromatycznych sosów owocowych.
Banane flambé
Kolejny deser, którego podstawą są banany. Przygotowanie tego efektywnego deseru polega na upieczeniu owocu w cukrze trzcinowym bądź syropie klonowym, polaniu go rumem i podpaleniu tuż przed podaniem. Deser bywa serwowany także z tradycyjnymi lodami przyrządzonymi z mleka kokosowego.
