Nowoczesne, tętniące życiem i rozwinięte pod względem gospodarczym i kulturowym metropolie, prezentujące bogatą ofertę zabytków i atrakcji naturalnych prowincje oraz klimatyczne wioski, gdzie czas biegnie powolnym rytmem życia pogodnych mieszkańców – taki charakter posiada Argentyna.
Wspaniałe i najzasobniejsze w gatunki roślin na ziemi lasy strefy umiarkowanej, największe na świecie wodospady, krajobrazy lodowcowe, sześciotysięczne wzniesienia wulkaniczne, wybrzeża klifowe i lasy podzwrotnikowe – niebywała różnorodność czyni Argentynę krajem ogromnie atrakcyjnym turystycznie.
Położona w południowej części Ameryki Południowej i rozciągająca się pomiędzy Atlantykiem na wschodzie i Andami w części zachodniej, Argentyna jest drugim co do wielkości krajem na swoim kontynencie oraz ósmym na świecie. Graniczy z pięcioma państwami: Brazylią, Paragwajem, Boliwią, Chile i Urugwajem. Nizinno-wyżynną rzeźbę wschodniej części kraju, z rozległą Niziną La Platy i słynną Wyżyną Patagońską, różnicuje ostra rzeźba górska Andów na zachodzie, z dwoma najbardziej charakterystycznymi pasmami: Andami Patagońskimi i Kordylierą Zachodnią, gdzie na wys. 6959 m n.p.m. wznosi się Aconcagua.
Bezpośrednim skutkiem znacznego zróżnicowania rzeźby Argentyny w układzie południkowym jest jej różnorodność klimatyczna. Na północy dominuje strefa klimatu gorącego zwrotnikowego i podzwrotnikowego, z bardzo gorącym i deszczowym latem oraz suchymi zimami, która przechodzi w centrum kraju w strefę umiarkowaną, z gorącym latem i chłodną zimą. W okolicach Ziemi Ognistej dominantą klimatyczną jest klimat subpolarny. W południowej części Argentyny lata są ciepłe, natomiast zimą odnotowuje się bardzo niskie temperatury wraz z dużymi opadami śniegu i silnymi wiatrami.
Podobnie, jak niemożliwe jest streszczenie ogromu bogactwa naturalnego Argentyny, rzecz ma się z kulturą tego obfitego w różnorodne zabytki kraju. Do miejsc najważniejszych należy stolica – Buenos Aires. Prowincja Catamarca przy granicy z Chile słynie z indiańskiego folkloru, w Cordobie podziwiać można m.in. zachowaną zabudowę kolonialną (UNESCO) oraz gmach najstarszego uniwersytetu w kraju, ciekawymi prowincjami są: Mendoza, Misones, San Luis, Santa Cruz. W kulturze Argentyny wyróżnić można dwa główne obszary wpływów: tradycyjny, indiański, oraz wpływy europejskie.
Dużą rolę w obecnym kształcie sztuki Argentyny odegrały wpływy europejskie, co wiązać należy zarówno z czasami kolonialnymi, z którego okresu pochodzi wiele cennych zabytków architektonicznych, ale także z dużą liczbą emigrantów, którzy przybywając do Argentyny zaznaczyli swoje uczestnictwo w kształtowaniu argentyńskiej sztuki. Do najsłynniejszych pisarzy argentyńskich należą: Julio Cortazar, Jorge Luis Borges, Teatr Kolumba w Buenos Aires zaliczany jest do prestiżowych scen operowych świata. Sztukę dumnie reprezentuje także szereg zabytków architektury sakralnej i cenne starówki miast.
Urzędowym językiem w Argentynie jest język hiszpański. Różni się on jednak zasadniczo od klasycznego hiszpańskiego. Sami Argentyńczycy przyznają, że mówią po kastylijsku. Podstawowe odmienności polegają między innymi na intonacji (hiszpański argentyński jest bardziej śpiewny) oraz pewnych różnicach fonetycznych, gramatycznych i leksykalnych. Wielu emigrantów zachowało również swoje rodzime języki, które można obok hiszpańskiego czy tradycyjnych języków indiańskich usłyszeć w Argentynie. Standardem w kurortach turystycznych jest także język angielski.
Ponad 70% mieszkańców Argentyny to katolicy. Przywiązanie do religii widoczne jest zarówno w obchodach tradycyjnych świąt kościelnych, jak i w kultach wybranych świętych. W północnej części kraju religijność często miesza się z pozostałościami dawnych tradycji ludowych. Do aktywnych wspólnot religijnych w Argentynie należą też ewangelicy oraz Żydzi, których diaspora w Buenos Aires należy do jednej z większych. Niewielki odsetek społeczeństwa stanowią muzułmanie i Świadkowie Jehowy. Około 10% mieszkańców deklaruje się również jako osoby niereligijne.
Argentyńczycy są narodem głęboko przywiązanym do tradycji, która kształtowała się w kraju pod wieloma różnorodnymi wpływami. Cenią sobie więzy rodzinne. Zwyczaje emigrantów europejskich, zasiedlających głównie metropolie, często mieszają się z tradycjami, które przetrwały jeszcze z czasów prekolumbijskich. Wybierając się do Argentyny nie trzeba specjalnie uczyć się zasad etykiety towarzyskiej, należy jednak wiedzieć, że Argentyńczycy są narodem niezwykle towarzyskim, otwartym i energicznym, przy czym jednak nie lubią pośpiechu. Ich gościnność sprawia, że jest to kraj przyjazny turystom.
Nazwa Argentyna (łac. argentum - srebro) po raz pierwszy pojawia się w 1536 r. na mapie weneckiej, jednak jako formalnego określenia nazwy państwa, użyto jej dopiero w Konstytucji z 24.12.1826r. Zalążków dzisiejszej Argentyny należy szukać w okresie kolonialnym, który rozpoczął się w 1512r. Formowanie się niepodległości kraju odbywało się w procesie wyzwalania, powstałego w 1776r. Wicekrólestwa La Platy, spod panowania hiszpańskiego. W drugiej połowie XIX w. państwo stało się azylem dla wielu emigrantów z Europy. Dzisiejsza Argentyna należy do państw nowoczesnych i rozwiniętych gospodarczo.
Podatność i udoskonalanie kulinarnych wpływów europejskich, głównie włoskich i hiszpańskich, w kuchni argentyńskiej sprawiło, że jest ona znakomitą mieszanką smacznych i aromatycznych potraw, zaprawioną południowoamerykańskim kolorytem i przywiązaniem do pysznych deserów.
Z tradycyjnej kuchni indiańskiej pozostało w argentyńskiej sztuce kulinarnej niewiele. Stoły zdominowały potrawy o rodowodzie włoskim – lasagne, spaghetti, gnocchi, hiszpańskie tortille czy francuskie pieczywo. Argentyńczycy uwielbiają owoce morza oraz, przede wszystkim, bogato marynowane mięsa z grilla. Do najważniejszego posiłku w ciągu dnia należy obfita kolacja, będąca doskonałą okazją do spotkania w gronie rodzinnym. Z Argentyny pochodzą również doskonałe wina, ziołowa herbata mate oraz wyjątkowe w smaku słodycze. Potrawy argentyńskie należą do zdecydowanych smakowo i pożywnych.
Empanadas
Jest to jedno z głównych dań eksportowych Argentyny. Znane w całej Ameryce Południowej rogaliki z ciasta smażonego w oleju lub pieczonego na blasze są przysmakiem wyjątkowo smacznym i pożywnym, ze względu na różnorodne nadzienia, od mięsnych po serowo-warzywne.
Parillada
Kuchnia argentyńska jest zdominowana przez różnego rodzaju mięsa, bez których trudno wyobrazić sobie tradycyjny, argentyński posiłek. Wśród nich prym wiodą różnorodne mięsa z grilla. Taką potrawą jest parillada – marynowana wołowina pieczona na grillu, podawana z sosami, frytkami i surówkami.
Carbonada
Jest to wołowy gulasz, będący bogatą mieszanką smakową. Mięso przyrządza się razem z ryżem, ziemniakami, batatami, kukurydzą, dynią, posiekanymi jabłkami i brzoskwiniami. Taka różnorodność składników jest gwarancją na potrawę o ciekawym charakterze.
Pucheroi
To równie ciekawe danie, co carbonada. Do przyrządzenia pucheroi używa się jednak bogatszej mieszanki mięs. Oprócz wołowiny jest to: gotowany kurczak, wędzony boczek i kiełbasa. Smak dodają potrawie także papryka, kukurydza, pomidory, cebula, dynia i bataty.
Alfajores
Alfajores to bardzo lubiany w Argentynie, słodki przysmak. Ciasteczka te spotkać można w przeróżnych wielkościach. Standardowo przypominają jednak miniaturowe kanapki z nadzieniem karmelowym. Do ich przygotowywania bywa używany znany w Ameryce Południowej rodzaj brandy – Pisco.
Ciastka z Dulce de leche
Do jednych z popularniejszych, argentyńskich słodkości zalicza się pyszny sos karmelowy, Dulce de leche, o wyrazistym zapachu, w smaku przypominający kajmak. Sprzedawany w słoikach, stosowany bywa jako dodatek do ciast, tortów, deserów, jedzony bezpośrednio ze słodkim pieczywem.
Queso y dulce
Deser ten zaliczany jest do najbardziej tradycyjnych, argentyńskich słodkich dań. Puszysty sernik z dżemem pigwowym podawany bywa do wyśmienitej kawy, często polewany karmelowym dulce de leche. Queso y dulce przyrządzane może być również ze słodkich ziemniaków.
Flanc on dulce de leche
To jeden z wielu deserów argentyńskich do którego przygotowania używa się narodowej słodkości argentyńskiej – karmelowego sosu o niepowtarzalnym smaku - dulce de leche. Deser ten przypomina galaretowaty, ogromnie słodki budyń. Deser posiada rodowód iberyjski.
