Chiny jako jedna z kolebek Dalekiego Wschodu wniosła wiele do rozwoju cywilizacji na całym świecie. Ich ogromna powierzchnia, zróżnicowanie geograficzne, historyczne bogactwo, niespotykane jadło, różnorodność kulturowa i wielowiekowa tradycja zachwycą każdego zwiedzającego.
Chiny są krajem o bogatej historii, kulturze i tradycji. Turystów z całego świata zachwycają swoją wielobarwnością, orientalną kuchnią i rozwojem gospodarczym. Są kolebką technik leczenia alternatywnego takiego jak akupunktura, akupresura, medytacja, które uzdrawiają i ciało i duszę.
Chińska Republika Ludowa leży w Azji Wschodniej i Środkowej. Pod względem powierzchni jest 3 państwem świata - 9 596 960 km². Graniczy z czternastoma państwami: Afganistanem, Bhutanem, Indiami, Kazachstanem, Kirgistanem, Koreą północną, Laosem, Mjanmą, Mongolią, Nepalem, Pakistanem, Rosją, Tadżykistanem i Wietnamem. Chiny otaczają wody Oceanu Spokojnego (Morze Wschodniochińskie, Południowochińskie i Żółte). Linia brzegowa wynosi 18 000 km. W skład państwa wchodzi wiele wysp, największymi są: Tajwan i Hajnan.
Tak duże państwo jakim są Chiny znajduje się w trzech sferach klimatycznych: zwrotnikowej, podzwrotnikowej z cechą monsunową i umiarkowanej. Dlatego poszczególne regiony charakteryzują się bardzo zróżnicowanymi typami pogody. Na północnym zachodzie występują pustynie, dlatego latem jest sucho, upalnie i gorąco, bardzo mroźnie natomiast zimą. Południowy wschód pokryty jest lodem, a im dalej na północ tym zimy są chłodniejsze. Latem gorąco jest właściwie w całym kraju. Południowe tereny charakteryzują się nawet klimatem tropikalnym nękanym niebezpiecznymi tajfunami.
Kultura chińska ze względu na swoją różnorodność i unikalność często staje się przedmiotem badań i zainteresowań naukowców. Jest połączeniem tradycji i nowoczesności. Chińczycy przykładają dużą wagę do swojej historii, tradycji i rodziny, jednakże interesują się nowymi technologiami, ciężko pracują nad rozwojem gospodarczym. Republika jest światową potęgą, ich populacja stanowi 1/6 ludzkości. Kraj zamieszkuje wiele grup etnicznych, które powoli otwierają się także na inne kultury, dzięki czemu przyciągają turystów z całego świata.
Sztuka chińska, jako jedna z najstarszych, sięga czasów epoki kamienia. Kształtowała się w odizolowaniu od reszty świata, wyraża się wielkim poczuciem estetyki. Inne cywilizacje zachwyca metaforyczną poezją, malarstwem pejzażowym, delikatną, ręcznie zdobioną porcelaną i wykwintną sztuką ludową. Bez względu na to, czy jest to malarstwo, rzeźba, literatura czy kinematografia charakteryzuje ją symbolika, dekoracyjność i precyzja w wykonaniu. Jej oryginalność i złożoność potwierdza fakt, że kształtowała się w zależności od panującej dynastii.
Oficjalnym językiem narodowym jest mandaryński wywodzący się z dialektu ludu Han. Używany jest w szkołach, urzędach i mediach. Jednakże wielość dialektów sprawia, że posługują się nim głównie osoby młode i wykształcone zamieszkujące metropolie, większość narodu rozumie go, jednakże mówi gwara ludową. Różne dialekty są jednak zrozumiałe dla każdego w formie pisanej, chińskie znaki są uniwersalne bez względu na region. Ważnym aspektem przy porozumiewaniu się Chiczyków jest tonacja, bowiem te same wyrazy wypowiedziane inaczej zmieniają sens zdania.
Chiny są krajem religijnym, najważniejszymi wyznaniami są: buddyzm, taoizm i konfucjanizm, który jest bardziej filozofią życia niż religią. Taoizm, jedyne rodzime wyznanie, propaguje świadome podejście do życia, ponieważ nie opiera się na wierze w boga, a poszukiwaniu słusznej drogi i życiem w harmonii za pomocą ćwiczeń fizycznych. Buddyzm trafił do Chin w III w. n.e i nawołuje do ukojenia cierpień i poszukiwania nirwany. Konfucjanizm natomiast uczy zasad i norm w życiu społecznym. Religiami o mniejszym znaczeniu są: judaizm, chrześcijaństwo i islam.
Tradycja konfucjańska sytuuje kobiety na pozycji podległej mężczyźnie, dlatego przez wieki były traktowane jak własność, najpierw ojca, później męża. To rodzina aranżowała małżeństwa, żona zamieszkiwała z krewnymi małżonka w wielopokoleniowych domach, w których najstarszy syn opiekował się rodzicami na starość. Chińczycy dużym szacunkiem darzą starszych, cenią sobie tożsamość grupową bardziej niż indywidualizm. Ich sposób bycia jest powściągliwy, nie uśmiechają się do obcych, nie przytulają na powitanie, nie gestykulują podczas rozmowy. Są też bardzo punktualni i cenią to u innych.
Stwierdzenie, że cywilizacja chińska narodziła się 6000 r. p.n.e. ma charakter raczej mistyczny, prawdziwa historia zaczyna się ok. 2000 r. p.n.e. Przez kolejne stulecia, pod panowaniem różnych dynastii cesarskich, państwo przechodziło wzloty i upadki. Były to czasy walki o władzę, najazdów na sąsiadów i odpierania ich ataków. Były to także czasy wzrostu gospodarczego, rozkwitu kultury, sztuki i nauki. Pastwo było cesarstwem aż do 1911 roku, gdy obalono słabą dynastię Qing i nastała republika. W 1949 roku władz przejęli komuniści i tak powstała Chińska Republika Ludowa z Mao Zedong na czele.
Potrawy chińskie przygotowuje się na bazie kontrastujących ze sobą pod względem smaku i koloru składników, które cieszą nie tylko podniebienie, ale i oko. Cechą wspólną jest duża ilość warzyw i dodawany prawie do każdego dania ryż, a różni dobór aromatycznych przypraw.
Na północy Chińczycy lubują się w słonych i pożywnych daniach opartych na pszenicy – np. pierożkach wieprzowiną i sosem sojowym. Specjalnością regionu jest kaczka po pekińsku z sosem śliwkowym i cebulą. Na południu królują dania słodkie, obsmażane i gotowane na parze, przyrządzane z owoców morza. Specjalnością regionu są węże, psy, rybie żołądki i szczury. Owoce morza dominują też na wschodzie, choć mieszkańcy regionu zajadają się także zupami i tłustym mięsem tj. wieprzowiną zawijaną w cieście. Zachód natomiast bazuje na ostrych przyprawach, zupach rybnych, marynowanych warzywach i tofu.
Krewetki na ostro
Chociaż krewetkami królewskimi zajadają się mieszkańcy całego państwa, najpyszniej smakują te przyrządzane po Syczuańsku. Słyną z doboru bardzo pikantnych przypraw, charakterystycznego dla regionu, z którego się wywodzą takich jak: imbir, czosnek i pasta z chili.
Bulion z pierożkami
Przepyszne pierożki nadziewane są wieprzowym mięsem mielonym z dodatkiem aromatycznego wina shaoxing. Podaje się je w rozgrzewającym bulionie na bazie skrzydełek z kurczaka i imbiru. Danie zachwyca przepysznymi dodatkami: olejem chili, sosem sojowym, szczypiorkiem i prażonym sezamem.
Ryba w sosie słodko-kwaśnym
W zależności od dobru dodatków oraz samego filetu istnieje wiele wersji ryby w sosie słodko-kwaśnym. Do sosu dodaje się w zależności od kucharza: sos sojowy, ocet chinkiang, pomidory lub koncentrat pomidorowy oraz przyprawy takie jak:czosnek, imbir, szczypiorek lub chili.
Zupa Suan Cai Dou Hua
Ten rodzaj zupy określa się mianem kapuśniaku w orientalnej wersji. Jej główny smak stanowią: kapusta sarepska i tofu dodane do bulionu z kurczaka gotowanego z imbirem i szalotką. Aby danie było sycące Chińczycy zagęszczają ją mączką ziemniaczaną i serwują z gotowanym ryżem.
Kasztanowe kulki
Jadalne kasztany są typowym składnikiem wielu deserów uwielbianych przez Chińczyków. Aby nadać kształt i słodką nutę ugotowanym i zmielonym owocom przygotowuje się mus będący mieszaniną miodu i cynamonu, przecieru z jabłek lub kandyzowanych wiśni z cukrem pudrem.
Ciastka księżycowe
Są tradycyjnym i bardzo kalorycznym przysmakiem Święta Środka Jesieni. Przyrządzane ze słodkiej masy z cukru i nasion lotosu z dodatkiem masła, zamknięte w skorupce upieczonej z mąki ryżowej. W niektórych regionach w środku znajdziemy ksieżyc w pełni powstały z ugotowanego żółtka kaczego jaja.
Jabłka w cieście
Świeże, dojrzałe owoce wypełnione są mąką kukurydzianą. Kucharz smaży je w głębokim tłuszczu z dodatkiem dużej ilości cukru, który pod wpływem wysokiej temperatury się topi. Przed podaniem tego kalorycznego deseru, jabłka moczy się w zimnej wodzie, aby stały się jeszcze bardziej chrupiące.
Ryż osiem skarbów
Przyrządzenie tego deseru jest czasochłonne, gdyż ryż jest najpierw moczony w wodzie, następnie dwukrotnie gotowany. Chińczycy dodają do niego cukier, zmielone orzechy oraz krojone owoce kandyzowane takie jak figi, daktyle czy wiśnie. Aby kuleczki wyglądały apetycznie, polewa się je lukrem.
