Czechy są państwem chętnie odwiedzanym zarówno latem, jak i zimą. Nie brakuje tutaj atrakcji historycznych, ale popularne są również kurorty położone w górach, pozwalające na piesze wycieczki i wypady na narty. Na uwagę zasługuje piękna Praga, wraz z lokalną kuchnią i ciekawymi zwyczajami.
Czechy to jeden z najbardziej niezwykłych krajów świata, słynący z pięknej architektury i ciekawego języka. Każdy, kto choć raz zwiedził Pragę i spróbował lokalnej kuchni oraz tutejszego, uznanego na całym świecie piwa, ten z pewnością będzie chciał wrócić do tej dbającej o tradycję krainy.
Czechy nie posiadają dostępu do morza ze względu na położenie w śródkontynencie określanym mianem środkowej Europy. Graniczą z Polską od północy i północnego-wschodu, Niemcami od zachodu, Austrią od południa i Słowacją od południowego-wschodu. Warto dodać, że granice te powstały stosunkowo niedawno, po rozpadzie Czechosłowacji, i mają łączną długość 2289 km, z czego najdłuższa jest granica z Polską, licząca sobie ponad 700 km. Każde z 7 wysunięć terytorium Czech wgłąb innego państwa nazywane jest cyplem bądź workiem i charakteryzuje się mieszaniem kultur lokalnych społeczności.
Strefa ciepłego klimatu umiarkowanego rozciąga się nad całymi Czechami. Średnie temperatury w zimie oscylują ok. -2 stopni Celsjusza, zaś latem pozostają na poziomie 18-19 stopni na plusie. Średnie sumy opadów to 600 mm. Tereny południowo-wschodnie Czech charakteryzują się łagodniejszym klimatem, co jest efektem wpływu powietrza znad Afryki. Lato jest tutaj ciepłe, suche, zaś suma opadów wynosi ok. 470 mm. Tereny północne mają zbliżony klimat do południa Polski. W górach panują surowe warunki - średnia temperatura to ok. 4 stopni Celsjusza, zaś suma opadów wynosi nawet ponad 1000 mm rocznie.
Rozwój kultury czeskiej był bardzo bogaty w porównaniu do innych krajów europejskich. Bardzo dba się tutaj o czystość języka czeskiego, ale jednocześnie aktywne są rozmaite grupy społeczności lokalnych, uważające się za wręcz autonomiczne względem całej kultury czeskiej. W Czechach rozwijała się przez wieki kultura warstw niższych, mniej wystawna oraz bardziej dbająca o obyczaje. Szczególnie obecna jest w Czechach kultura morawska. Aktywne są również dwie grupy kulturowe pokrewne do polskich: Ślązacy oraz Wołosi, których zwyczaje są szczególnie zbliżone do zwyczajów polskich górali.
Szczególny rozwój Czechy osiągneły w dziedzinach literatury, teatru oraz kina. Najstarsze dzieła literackie pisane po czesku datowane są na XII wiek, kiedy rozkwitały teksty kronikarskie oraz religijne, zaś najstarsza zachowana sztuka teatralna pochodzi z XIV wieku. W XIX wieku doszło do nagłego rozwoju bohemy świata sztuki, która tworzyła dzieła w nurcie romantyzmu, a także popularyzowała teatr ludowy i awangardowy. Kino zaczęło rozwijać się w XIX wieku w ramach filmów niemych, aby potem przejść w absurdalne, pełne czarnego humoru produkcje zwane dziś powszechnie "czeskim filmem".
Urzędowym językiem Czech jest język czeski. Obecnie na świecie posługuje się nim ok. 11 milionów ludzi, z czego zdecydowana większość zamieszkuje Republikę Czech. Język wywodzi się z grupy języków zachodniosłowiańskich. Na terenie Czech istnieje kilkanaście różnych gwar i dialektów, które wyróżniają się od języka czeskiego. Najbardziej popularna jest gwara morawska, którą posługują się mieszkańcy Moraw. W miejscowościach turystycznych zazwyczaj można porozumieć się po słowacku czy niemiecku albo polsku, a z młodymi ludźmi - również po angielsku. Poza nimi niezbędna jest znajomość czeskiego.
Przez wiele wieków Czechy były ośrodkiem chrześcijaństwa. Dziś określa się je mianem najbardziej zateizowanego kraju na świecie - aż 60% ludności utożsamia się z ateizmem. Osoby wierzące podzielone są na wyznania katolickie, protestanckie, islamskie, prawosławne; spotkać można też mormonów i świadków Jehowy. W Czechach panuje wolność wyznaniowa oraz tolerancja religijna. W szkołach zwykle nie naucza się religii, w urzędach brak jest symboli religijnych. Czechy nie mają podpisanego konkordatu. Za najbardziej aktywny religijnie region uważa się Śląsk Cieszyński, gdzie panuje protestantyzm.
Choć Czechy to kraj historycznie chrześcijański, to przetrwały w nim głównie tradycje związane z lokalnymi wierzeniami oraz kulturą warstwy pracującej. W większych miastach oraz w regionach charakterystycznych dla niektórych kultur powstają regularnie jarmarki. Można na nich spróbować czeskich specjałów, od lokalnej kuchni po piwo. Zazwyczaj jest to również okazja do kupienia rozmaitych ozdób i drobiazgów. Hucznie świętuje się karnawał. W Czechach bardzo dużą wagę przywiązuje się do świąt państwowych, związanych z historycznym rodowodem państwa. Zwykle są one dniami wolnymi od nauki i pracy.
Początki państwa czeskiego datuje się na IX wiek, kiedy tereny zostały zjednoczone przez Przemyślidów. Do XIV wieku kraj pozostawał pod ich panowaniem, aby potem wejść w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego, aż do okresu reformatorskiego. Od XVI wieku Czechy pozostawały pod wpływem dynastii Habsburgów, co prowadziło do germanizacji kraju. W XIX wieku przyłączono je do Austro-Węgier, co trwało do odrodzenia narodowego oraz I Wojny Światowej. Wówczas stworzona została Czechosłowacja, która po II Wojnie Światowej weszła w strefę wpływów ZSRR. Dopiero w 1993 roku powstała Republika Czeska.
Kuchnia czeska uznawana jest za jedną z najbardziej charakterystycznych na świecie. Wywodzi się z połączenia wpływów rdzennych mieszkańców tych terenów oraz zwyczajów typowych dla mniejszości kulturowych i państw sąsiadujących. Jest dość ciężkostrawna oraz syta.
Najłatwiej kuchnię czeską określić dwoma sformułowaniami: ciężka oraz sycąca. Większość typowych potraw czeskich opiera się na mięsach, głównie mięsie wieprzowym i dziczyźnie. Nie brakuje w niej ciężkostrawnych sosów, głównie o bazie śmietanowej. Warzywa rzadko spożywane są w lekkiej formie surówek czy sałatek - częściej poddawane są obróbce, czy to gotowaniu, czy też duszeniu albo smażeniu. Popularne jest używanie serów, również w formie dania głównego. W kuchni czeskiej piecze się sporo pieczywa lokalnego, jak również przygotowuje dodatki do dań głównych bazujące na ziemniakach i papryce.
Smażony ser
Jedna z najbardziej popularnych potraw Czech, mogąca stanowić zarówno danie główne, jak i przystawkę czy przekąskę. Żółty bądź pleśniowy ser jest obtaczany w jajku i bułce tartej, a następnie smażony na złoto. Podaje się go z majonezem, a w regionach górskich - z konfiturą żurawinową.
Knedliki
Knedliki zwane z czeskiego szyszkami to jedno z najbardziej popularnych dań obiadowych w Czechach. Kndeliki przygotowywane są na bazie ziemniaków, mąki oraz drożdży. Mogą być postne albo wypełnione nadzieniem. Ciasto zagniata się, gotuje, a następnie kroi w plastry. Stanowi dodatek do sosów i mięs.
Flaki
Choć flaki popularne są w wielu krajach, to Czechy można uznać za ich prawdziwą stolicę. Wykorzystuje się do ich przyrządzenia nie tylko żołądki wołowe, ale również z jelenia. Podawane są w formie gęstej zupy w przejrzystym bulionie, z dodatkiem czerwonej papryki (nadającej barwę) oraz kminku.
Polędwica w sosie śmietanowym
Kuchnia czeska uwielbia wszelkie gatunki mięsa. Jedną z najczęściej przyrządzanych potraw pozostaje polędwica podawana z gęstym, zawiesistym sosem śmietanowym na zasmażce. Aby tradycji stało się zadość, serwowana jest zwykle z knedlikami. Jako dodatek stosuje się zasmażaną kapustę.
Eklery
Ekler zwany w Czechach "rakvička" to typowe danie dla tej kuchni. Ciasto wykonane jest z drożdży, żółtek jaj i cukru, pieczone w specjalnych formach w kształcie trumny; pozostaje bardzo kruche. Zazwyczaj wypełnia się je bitą śmietaną oraz polewa ciepłą czekoladą.
Oblaty
Danie to znane jest również na Śląsku, aczkolwiek wywodzi się z Czech i tam jest podawane w oryginalnej formie. Oblaty to nic innego jak cienkie wafle, które sprzedaje się z rozmaitymi nadzieniami i posypkami na słodko i ciepło. Wafle te produkowane są w tylko jednym miejscu w Czechach.
Palacinky
Palacinky to czeskie naleśniki smażone w formie cienkich placków, zawsze podawane na słodko. Zazwyczaj wypełnia się je rozmaitymi kremami owocowymi albo budyniowymi. Serwowane są z bitą śmietaną, prawie zawsze zwinięte w rulony i polane ciepłą czekoladą.
Buchty
Buchty to tradycyjne drożdżowe bułeczki podawane z nadzieniem makowym, twarogowym albo powidłowym. Do nadzienia zazwyczaj stosuje się dodatek rumu, czy to samodzielnie, czy mocząc rodzynki i dodając je do bułeczek. Tuż przed wyjęciem z pieczenia bułeczki smaruje się masłem rozpuszczonym z rumem.
