Jeden z krajów akwenu Morza Karaibskiego, zachęcający bezpieczną i urozmaiconą turystyką. Dominikana to doskonałe miejsce, aby wgłębić się w historię, poznać nową kulturę czy uprawiać sporty ekstremalne. Piękna, ciepła pogoda dodatkowo zachęca do odwiedzenia tego kraju przez cały rok.
Dominikana jest jednym z chętniej odwiedzanych krajów Ameryki Środkowej, głównie ze względu na dobrze rozbudowaną sieć turystyczną i bezpieczeństwo. To kraj, w którym miejsce dla siebie znajdą zarówno fani historii, jak również plaż czy sportów ekstermalnych.
Dominikana położona jest na obszarze Ameryki Środkowej, zajmując tym samym większą powierzchnię wyspy o nazwie Haiti. Z uwagi na swoje położenie wyspa ta wchodzi w skład Antyli Wielkich, czyli archipelagu wysp, które znajdują się na Morzu Karaibskim. Dominikana graniczy tylko z jednej krajem - jest to Haiti, położone w zachodniej części wyspy. Granica lądowa wynosi lekko ponad 270 kilometrów. Bardzo rozwinięta jest linia brzegowa Dominikany, która rozciąga się na prawie 1300 kilometrów. Dominikana na południu posiada dostęp do Morza Karaibskiego, zaś na północy rozciąga się Ocean Atlantycki.
Dominikana, nietypowo dla swojego położenia, znajduje się w strefie wpływu klimatu równikowego. Oznacza to, że w praktycznie całym kraju temperatura średnia wynosi ok. 25 stopni, choć wyższa jest na wybrzeżu niż we wnętrzu kraju. Zarówno amplitudy dobowe, jak i roczne nie są wysokie. Upały do 40 stopni zdarzają się raczej rzadko. Cały kraj objęty jest dość obfitymi opadami. W obszarach górskich, wyżej położonych panuje klimat o cechach umiarkowanych. Temperatura jest tu niższa, zwykle osiąga rocznie ok. 16 stopni. Ze względu na położenia i klimat, Dominikana narażona jest na liczne huragany.
Kultura Dominikany opiera się przede wszystkim na lokalnych zwyczajach i tradycji, która opiera mężczyznę jako silnego macho. To sprawia, że kultura opiera się przede wszystkim na dużych prawach mężczyzn, zwłaszcza w zakresie obyczajów. Można powiedzieć, że kultura Dominikany ma typowo latynoamerykański charakter. Jej przejawy realizują się w przekazach ustnych, a także kolorowych strojach, muzyce i bardzo aktywnym karnawale. Każda okazja wydaje się być dobra dla Dominikańczyków, aby świętować wszystko w sposób zamaszysty i pełen emocji.
Trudno mówić o konkretnych zabytkach, które wskazywałyby na sztukę Dominikany. Na listę zabytków UNESCO wpisana jest cała dzielnica kolonialna w Santo Domingo, którą zdecydowanie warto zobaczyć ze względu na typowy dla okresu kolonialnego wygląd. Ciekawym miejscem może być katedra Santa Maria de Menor, która uznawana jest za najstarszy zabytek w tzw. Nowym Świecie - pochodzi z XV wieku. Dla fanów okresu wiktoriańskiego ciekawym miejscem będzie Puerto Plata, gdzie znajduje się liczna zabudowa typowa dla tego właśnie nurtu w sztuce.
Językiem urzędowym Dominikany jest język hiszpański, co stanowi pozostałość po działalności kolonizatorów z okresu kolumbijskiego. Językiem tym porozumiewa się ponad 600 milionów osób na całym świecie. Na Dominikanie można w nim załatwić większość spraw zarówno w miejscowościach turystycznych, jak i poza nimi. Gdzieniegdzie da się porozumiewać również po francusku (bliżej granicy z Haiti) czy po angielsku (ośrodki turystyczne). Prócz hiszpańskiego, w obszarach oddalonych od szlaków turystycznych usłyszeć można wiele dialektów typowych m.in. dla ludów afrykańskich.
Większość społeczeństwa Dominikany praktykuje wyznania chrześcijańskie, głównie katolickie - jest to około 69% ludności. Nieco mniej, bo lekko ponad 18%, to protestanci w różnych wydaniach, m.in. adwentyści czy metodyści. Aż prawie 11% społeczeństwa uważa siebie za ateistów. Ok. 1,5% ludności to mormoni, których reguły religijne są w dużej mierze zgodne z kulturą i obyczajami Dominikańczyków, zwłaszcza mężczyzn. Religie plemienne są dość popularne - uprawia je w sposób wyłączny ok. 1% społeczeństwa, jednak część osób miesza wierzenia plemienne z religią katolicką, co dotyczy zwłaszcza voodoo.
Dominikańczycy są dość otwarci na turystów, aczkolwiek biała skóra przyjezdnych budzi wiele emocji zwłaszcza u dzieci na prowincji. Warto zawsze zachowywać zasady grzeczności, używać zwrotów grzecznościowych oraz powitań i pożegnań. Trzeba mieć na uwadze, że choć Dominikana jest dość bezpieczna dla turystów, czujności nigdy nie będzie za wiele. Kobiety muszą nastawić się na próby adoracji, bowiem posiadanie wielu partnerek jest typowe dla kultury macho. W hotelach, restauracjach często mężczyźni obsługiwani są pierwsi, a z kobietami nie załatwia się istotniejszych spraw.
W okresie prekolumbijskim Dominikanę zamieszkiwal lud Tainów. Po odkryciu przez Kolumba na Dominikanie powstała obecna stolica, Santo Domingo, i rozpoczął się okres kolonizacji hiszpańskiej. Część wyspy znalazła się we francuskiej strefie wpływów, tworząc Haiti, które przez ponad 100 lat prowadziło nieregularne wojny o terytorium Dominikany. Na początku XX wieku obszar znajdował się pod okupacją amerykańską, aby potem przejść pod władanie dyktatora Rafaela Trujillo. Dopiero w 1966 została obalona dyktatura wojskowa i od tego czasu na Dominikanie odbywają się regularnie wybory prezydenckie.
Kuchnia dominikańska jako taka nie wyróżnia się własnymi inspiracjami - jest to raczej pomieszanie przepisów europejskich, afrykańskich oraz indiańskich. Niezwykle popularne są dania ze świeżych warzyw i owoców morza, choć warto spróbować też kurczaka czy wołowiny.
Kuchnia na Dominikanie słynie przede wszystkim z owoców morza, których, ze względu na położenie kraju, nigdy nie brakuje. Samo gotowanie dominikańskie to miks różnych kultur, poczynając od rodzimej, indiańskiej, aż przez europejską czy afrykańską - obie przybyłe na te ziemie w okresie kolonizacji. W kuchni dominikańskiej nie brak owoców i warzyw, które służą nie tylko do przygotowania deserów, ale i dań głównych. Bardzo smacznie podaje się mięso wołowe, ale warto spróbować również popularnego kurczaka czy mniej spotykanej koziny.
Chenchén
Jedno z dań wywodzących się z południowej Dominikany. Podawane jest zazwyczaj jako uzupełnienie mięsa, zazwyczaj koziny. Niewielkie, pokrojone na drobniejsze części kukurydze wrzuca się do przygotowanej z lokalnych ziół marynaty, a następnie gotuje aż do miękkości i lekkiego rozgotowania.
Chapea
Jedna z wielu zup, z których słynie Dominikana. Zupa przygotowywana jest w wersji podstawowej jako potrawka z fasoli, którą następnie się miażdży i miesza z dynią piżmową, podzielonymi na kawałki platanami oraz specjalną, lokalną odmianą kiełbasy. Podawana na gorąco.
Guisados
Danie wykonywać można w opcji z filetowaną rybą albo mięsem, zwykle wołowym. Gotuje się je w wywarze z selera, oliwek, czosnku, cebuli oraz papryki. Gdy mięso jest miękkie, doprawia się je sokiem z limonki albo pomarańczy, oregano albo cukrem. Woda odparowuje, a danie podawane jest na ryżu.
Spaghetti a la Dominicana
Dulce de leche
Małe ciastka w formie makaroników, czyli dwa kawałki ciasta z nadzieniem w środku. Makaroniki najczęściej wykonuje się z masy, która łączy mleko, wiórki kokosowe oraz cukier. Zazwyczaj makaroniki podaje się ze specjalnym, zagęszczonym dżemem ananasowym.
Jalea de batata
Jeden z deserów, które przygotowuje się na Dominikanie z użyciem warzyw, a nie owoców. Jest to nic innego niż odmiana puddingu. Danie gotowane jest jednak nie z ryżu, a ze słodkich ziemniaków. Bataty specjalnie przygotowuje się, wybierając je najbardziej dojrzałe i najsłodsze.
Arepa
Arepa to rodzaj tortilli, która jednak różni się od klasycznej wielkością - jest znacznie mniejsza. Dodatkowo, wykonuje się ją z użyciem mąki kukurydzianej. We wnętrzu często umieszcza się, w formie deserowej, specjalną masę ciasta zrobioną z kokosa.
Bizcocho Dominicano
Jak można się domyślać, chodzi o biszkopt wykonywany na dominikańską modłę. Klasyczny przepis dla ciasta jest bardzo prosty i skromny: miesza się ze sobą wanilię, margarynę, jajka, proszek do pieczenia, mąkę oraz cukier. Ciasto podaje się z dżemem z ananasa oraz mrozi z kremem meringue.
