Ghana nie cieszy się mianem najchętniej odwiedzanego kraju - można powiedzieć, że pozostaje nadal nieodkryta przez wiele osób decydujących się na bardziej konwencjonalne kierunku podróży. Tymczasem to miejsce czarodziejskiej, nienaruszonej przyrody, która zachwyca swoim majestatem.
Mało komu przychodzi na myśl, aby w ramach swojego urlopu odwiedzin Ghanę. Tymczasem to istniejące od kilkudziesięciu lat państwo posiada wiele ciekawych miejsc, które zadowolą każdego turystę - i tego oczekującego pięknych zabytków i wielbiciela kultury czy przyrody.
Ghana położona jest w Afryce Zachodniej i stanowi niewielkie obszarowo państwo. Posiada dostęp do Oceanu Atlantyckiego, leżąc nad Zatoką Gwinejską. Linia brzegowa Ghany liczy sobie prawie 540 kilometrów brzegu południa kraju i jest krótsza od trzech granic, dzielających to państwo od sąsiadów. Najdłuższa z granic wynosi ponad 880 kilometrów i oddziela Ghanę od położonego na wschodzie Togo. Na północy znajduje się granica z Burkiną Faso, najkrótsza ze wszystkich trzech. Na zachodzie Ghana graniczy z Wybrzeżem Kości Słoniowej.
Ghana w całości leży w strefie wpływu klimatu podrównikowego. Ze względu na rozciągnięcie kraju, północ obejmuje klimat suchy, zaś południe - klimat wilgotny. Sprawia to, że na północy generalnie pora deszczowa jest bardziej skąpa oraz krótsza, a także wystepują wyższe temperatury, sięgające nawet 39 stopni w ciągu dnia. Dodatkowo, charakterystyczne dla północy kraju są duże amplitudy dobowe temperatur. Na południu temperatura jest w miarę stała zarówno w ciągu doby, jak i roku, i wynosi ok. 27 stopni. Opady oscylują ok. 1500 mm na południu i 1000 na północy kraju.
W Ghanie nadal silne zaznaczona jest kultura plemienna, która dodatkowo jest wspierana przez władze, zwłaszcza w biedniejszych obszarach. Jej bogactwo odznacza się różnorakim kolorytem - łączą się tutaj wpływy różnych plemion afrykańskich, które przybyły na te tereny w ciągu wieków. Nie brak również elementów świata europejskiego, głównie objawiających się pod postacią licznych misji, które spowodowały pojawienie się dużego odsetka chrześcijan wśród ludności rdzennej. Kultura wyraża się jednak nadal głównie w zasadach istniejących w świecie plemiennym.
Do najbardziej charakterystycznych elementów sztuki w Ghanie należą zdecydowanie rzeźbione przedmioty użycia codziennego oraz odświętnego. W większości chodzi przede wszystkim o użyteczne meble, które mogą być zarówno wykonane z drewna, jak również żelaza, a nawet... złota! Niemniej istotna jest charakterystyczna metoda wyplatania batiku - materiał ten pochodzący z Ghany jest uznawany za jeden z najpiękniejszych. Batik z tego kraju ceni się na całym świecie, a wyrabiany jest nadal w plemionach metodami tradycyjnymi. Wielbiciele zabytków powinni odwiedzić zamek w Elminie.
Językiem urzędowym w Ghanie pozostaje język angielski, co jest efektem działalności Wielkiej Brytanii na tym terytorium. Dzięki temu w większości turyści nie mają problem z porozumiewaniem się z mieszkańcami Ghany, pomijając ewentualnie mniej zasiedlone tereny dalekie od szlaków turystycznych. Jednym z popularnych, aczkolwiek nie uznanych za urzędowe języków jest jęzk Akan - warto go poznać w podstawowym zakresie. Dodatkowo, na obszarach wiejskich zamieszkuje wiele plemion posługujących się lokalnymi dialektami języków. Gdzieniegdzie można porozmawiać jeszcze po francusku.
W Ghanie dominuje społeczeństwo chrześcijańskie, które zamieszkuje przede wszystkim południe kraju - ma to związek z silnymi wpływami europejskimi. Chrześcijanie stanowią ponad 70% ludności kraju, z czego przeważająca część to protestanci, za sprawą wpływów brytyjskich. Na północy kraju rozpowszechniony jest islam - wyznaje go ok. 17% społeczeństwa. Nie jest to jednak odłam radykalny. Ponad 5% społeczeństwa uznaje się za osoby bezwyznaniowe, zaś ciągle rośnie liczna wyznawców religii wschodu. Pomimo tej różnorodności, zwolennicy wszystkich wierzeń żyją obok siebie bez większych konfliktów.
Tradycyjne zwyczaje plemienne, typowe dla zamieszkujących Ghanę ludów, nieco zmieniły się, głównie pod wpływami europejskimi. Kobiety nie mają problemu z poruszaniems się po kraju, mają również podobne prawa jak mężczyźni. Uważać należy jedynie w społecznościach zislamizowanych. Mile widziane jest okazywanie grzeczności wszystkim napotykanym osobom, zwłaszcza starszym. Przywitanie należy wykonywać poprzez podanie prawej ręki - lewa nie powinna być używana ani przy stole, ani przy podawaniu przedmiotów. Będąc w typowym domu w Ghanie należy przyjąć zaoferowany napitek oraz posiłek.
Pierwsze ślady osadników pojawiają się w okolicach XIII wieku i wielu historyków przyjmuje, że wędrujące tu społeczności wcieliły w swoje szeregi ewentualnych mieszkańców rdzennych okolic. Dopiero pod koniec XV wieku kraina została odkryta przez kolonizatorów portugalskich. W związku ze stopniowym wzrostem znaczenia tego obszaru dochodziło do licznych walk między narodami europejskimi - ostatecznie na początku XIX wieku władzę przejęła Wielka Brytania, już bez handlu niewolnikami. W 1957 silne ruchy niepodległościowe doprowadziły do niezależności Ghany, którą w 1960 ogłoszono republiką.
Każdy wielbiciel poznawania nowych smaków będzie zachwycony tym, co może znaleźć w Ghanie. Nie brak tutaj pprzysmaków bazujących na lokalnych uprawach, dlatego potrawy różnią się na północy i południu kraju. Specjalności kuchni znaleźć można nie tylko w barach, ale i u przydrożnych sprzedawców.
Kuchnia Ghany prezentuje cały wachlarz dań typowych dla kuchni zachodnioafrykańskiej. Zależnie od regionu, który się odwiedza, spotkać można inne składniki podstawowej, co wynika przede wszystkim z różnych warunków do lokalnych upraw. Większość dań spożywa się z dodatkiem rozmaitych potrawek, gulaszów czy zup, które mają nadawać wilgotności suchym potrawom bazującym na warzywach i zbożach. Wpływ europejski nie zaznaczył się w tej kuchni za bardzo, dzięki czemu nawet w przydrożnych barach czy u sprzedawców na chodnikach kupić można niezwykle smaczne, lokalne dania.
Fufu
Rodzaj zupy typowej dla ghańskiej kuchni. Zupa wykonywana jest z mieszanki warzyw, głównie pochrzynu, ryżu, bananów i batatów, które następnie podaje się z olejem palmowym i sosem z orzeszków. Danie najczęściej uzupełnianie jest gotowaną koziną. Uważane za specjalność w Ghanie.
One Man Thousand
Danie, które nie ma swojego tłumaczenia, a co więcej - dostepne jest wyłącznie w Ghanie. Można kupić je u ulicznych sprzedawców. W formie położonej na dużym talerzu sterty podawane są w ten sposób suszone naturalnie sardynki z Tanganiki oraz gotowane krewetki.
Ryż Jollof
Typowe danie jednogarnkowe kuchni ghańskiej. Danie gotuje się w jednym, głębokim naczyniu, mieszając ze sobą ryż oraz rozmaite warzywa: cebulę oraz pomidory wraz z pastą pomidorową. Potrawa nabiera głębokiego, żółtego koloru dzięki dodatkowi imbiru oraz kuminu.
Waakye
Typowe dnaie uliczne, sprzedawane w licznych przydrożnych barach. Zazwyczaj jest jedzone w ramach śniadania albo przekąski przed obiadem. Danie posiada charakterystyczny brązowy kolor dzięki gotowaniu razem fasoli oraz ryżu. Podawane jest jako dodatek do różnych mięs, ryb czy owoców morza.
Kelewele
Specjalne danie kuchni ghańskiej, które podawane jest w formie deseru praktycznie w całym kraju - uwaga, nie jest za słodkie! Składają się na nie pieczone w głębokim oleju i specjalnej mieszance platany. Dodaje się do nich m.in. ostrą papryczkę chili czy sól.
Kokosowa chałwa
Chałwa o smaku kokosowym, przygotowywana i sprzedawana przez ulicznych sprzedawców. Wykonuje się ją ze specjalnego, niesolonego masła oraz dodatku zmiażdżonego miąższu z kokosa. Całość przyprawiana jest dodatkowo orzechami oraz aromatem orzechowym do smaku.
Pijane truskawki
Choć trudno uwierzyć, że danie to wywodzi się z kuchni Ghany - tak właśnie jest. Truskawki myje się i kroi na pół, a potem zasypuje cukrem. Następnie ubija się sztywny krem z gęstej śmietany z dodatkiem słodkiego wina, zwykle madeiry albo porto. Całość podawana jest na zimno.
Muhallabia
Odmiana puddingu ryżowego, podawana przede wszystkim na południu kraju. Pudding wykonuje się zazwyczaj z mało tłustego mleka oraz roztartego na proszek ryżu. Całość jest przyozdabiana i przyprawiana orzechami oraz wodą różaną. Pudding podaje się na zimno, posypany często pistacjami.
