Tutaj egzotyka jest na wyciągnięciu dłoni. Osoby, które lubią spędzać czas aktywnie, powinny wybrać się na safari i spróbować ustrzelić tam aparatem Wielką Piątkę. Spragnieni słońca i spokoju fantastycznie poczują się na białej plaży Shela, obmywanej przez błękitne wody Oceanu Spokojnego
Obserwuj jak czerwone słońce powoli chowa się za horyzontem. Gdzieś w oddali usłyszysz muzykę plemienną, której już nigdy nie zapomnisz. Nad Jeziorem Naukuru, zobaczysz jak tysiące różowych flamingów majestatycznie wzbijają się do lotu. Zamknij oczy i poczuj jak bije serce Afryki.
Kenia położona jest we wschodniej część Afryki, nad Oceanem Indyjskim. Od południa graniczy z Tanzanią, a od zachodu z Ugandą, z którą łączy ją Jezioro Wiktorii. Od północy państwo to sąsiaduje z Sudanem oraz Etiopią. Po wschodniej stronie Kenii położona jest Somalia. Stolicą kraju jest Narirobi, a do innych większych miast należą Mombasa, Kisum i Lamu. Linia brzegowa Kenii należy do słabo rozwiniętych, a jej całkowita długość wynosi 536 km. W północnej części kraju położone jest Jezioro Rudolfa, w pobliżu którego przebiega Wielki Rów Wschodni.
Kenia znajduje się w strefie klimatu równikowego, który charakteryzuje się występowaniem pory suchej oraz dwóch pór deszczowych trwających od marca do maja oraz od listopada do grudnia. Pogoda najbardziej sprzyjająca przyjezdnym panuje na wybrzeżu. Utrzymują się tam wysokie temperatury (35°C), które w połączeniu z ożywczą bryzą, wiejącą znad oceanu nie są tak męczące jak w innych częściach kraju. Najczęstsze opady występują za to w zachodniej części Kenii, gdzie temperatura minimalna wynosi 14°C, a maksymalna 32°C.
Kultura Kenii jest mozaiką stworzoną przez ponad 40 grup etnicznych zamieszkujących to państwo. Najmniejszą z nich jest Elmolo, która liczy zaledwie 500 osób i która wyróżnia się spośród innych nietypową architekturą swoich wiosek – chatami z suszonych wodorostów. Barwne stroje i intrygujące, noszone na ciele ozdoby są najlepszym odzwierciedleniem kultury mieszkańców Kenii. Naszyjniki, szklane paciorki czy ozdoby głowy nie posiadają jedynie wartości estetycznej, ale i symboliczną, stanowiąc swoisty kod wewnątrz kulturowy.
Sztukę tego kraju najlepiej odzwierciedlają przedmioty codziennego użytku wykonywane przez jego rdzennych mieszkańców. Warto przyjrzeć się dokładniej pięknym szkatułkom czy pudełkom z seatytu, glinianym naczyniom oraz plecionym koszykom, noszonym przez kobiety na głowach. Do innych elementów składających się na nietypową sztukę Kenii należą groźne maski plemienne, które coraz częściej powstają w celach dekoracyjnych niż wojennych czy religijnych. Jeśli będziemy w Nairobi, to warto zajrzeć do National Museum, gdzie można podziwiać różnorodne portrety plemienne wykonane przez Joy Adamson.
Jednym z języków urzędowych Kenii jest suahili, który wywodzi się z rodziny języków nigero-kongijskich. W suahili mówi się też w innych państwach afrykańskich takich jak: Tanzania, Uganda, Somalia czy Demokratyczna Republika Konga. Drugim językiem urzędowym Kenii jest angielski, którego znajomość wśród mieszkańców jest dosyć powszechna ze względu na rozwijającą się prężnie w tym państwie turystykę. Jedynie w głębi kraju, znalazłszy się w niewielkich wioskach zamieszkanych przez tubylców, nie przyda się nam znajomość żadnego z wyżej wymienionych języków.
Główną religią Kenii jest sprowadzone do niej w XIX w. chrześcijaństwo, wyznawane obecnie przez ponad 80% mieszkańców tego kraju. Innym wyznaniem praktykowanym przez Kenijczyków jest islam, którego największą liczbę wiernych odnotowuje się na wybrzeżu, nieopodal granicy z Somalią. Oprócz tych religii w Kenii możemy spotkać niewielki odsetek wyznawców hinduizmu czy sikhizmu. Nie brakuje tu również osób, które nadal wierzą w boga Ngai, jedynego pana i stwórcę, zsyłającego na ziemię to co najważniejsze w Afryce, czyli deszcz.
Cywilizacja przyniesiona na kontynent Afrykański przez Europejczyków przyczyniła się do częściowego obumarcia pierwotnej kultury mieszkańców Kenii. Jednak najeźdźcy nie zdołali zniszczyć tamtejszej tradycji, o czym świadczą różne festiwale, podczas których promuje się rdzenną kulturę tego państwa. Do takich wydarzeń należą organizowane w listopadzie festiwale Kenya Music and Cultural Festival oraz Lamu Cultural Festival. Wyjątkowo interesujący jest ten drugi, odbywający się w miejscowości Lamu i dotyczący kultury Suahili.
Historia Kenii związana jest z historią całej ludzkości. To właśnie tutaj, w pobliżu Jeziora Rudolfa odkryto szczątki pierwszego człowieka. Kultura rdzennych mieszkańców rozwijała się bez przeszkód, aż do początku X w., kiedy to ziemie Kenii zostały podbite przez Arabów. U schyłku XV w. pojawili się tutaj Portugalczycy, walczący z Arabami o dominację na tych terenach. Po ziemie Kenii sięgnęli w 2 połowie XIX w. Brytyjczycy zainteresowani poszerzeniem swojego kolonialnego imperium. Dopiero w 1964 r. państwo uniezależniło się od Korony Brytyjskiej.
Kuchnia Kenii zachwyca lekkością, świeżością i bogactwem przypraw takich jak goździki, cynamon, wanilia i chili. Na wybrzeżu spróbować można przepysznych owoców morza przyrządzonych w słodko-ostrym sosie, a w głębi kraju, składając wizytę Masajom, ich zupy z koziego mięsa.
Kuchnia Kenii jest prosta, zdrowa i smaczna. Powstała w wyniku połączenia afrykańskich zwyczajów kulinarnych z arabskimi, portugalskimi, indyjskimi i brytyjskimi. W Kenii je się przede wszystkim dużo warzyw i egzotycznych owoców, które są tu łatwo dostępne i które stanowią dodatek do mięsa wieprzowego, jagnięcego czy drobiowego. Powszechnym składnikiem wielu dań i deserów jest mleko kokosowe. Jeśli chcemy skutecznie ugasić pragnienie i nieco się orzeźwić to najlepiej sięgnąć po świeżo wyciskane soki lub szklaneczkę herbaty serwowanej z mlekiem.
Uguali z sukuma wiki
To zdecydowanie najpopularniejsza potrawa kuchni kenijskiej. Uguali, czyli ciasto z mąki kukurydzianej, podaje się z różnymi dodatkami takimi jak fasola, kukurydza czy gotowana kapusta sukuma wiki. Należy pamiętać o tym, że ciasto pełni funkcję sztućców i za pomocą niego nabiera się dodatki!
Matoke
Zaraz za ugali plasuje się matoke, potrawa serwowana jako przekąska oraz jako dodatek do dań. Matoke przyrządza się z zielonych bananów, a swoim wyglądem przypomina trochę pureé ziemniaczane. Bardzo smaczną wersją matoke jest ta podawana z czerwoną cebulą, pomidorami i papryką.
Samosa
Ta potrawa stanowi akcent kuchni indyjskiej w Kenii. Swoim wyglądem przypomina pierożki, które gotuje się w głębokim oleju. Faszeruje się je przeróżnymi składnikami, aczkolwiek najbardziej popularne jest nadzienie z mięsa mielonego z dodatkiem cebuli i zielonej papryczki chili.
Kachumbari
Tą lekką potrawą zajadają się przede wszystkim Kenijczycy, zamieszkujący okolice Wielkiego Rowu Wschodniego. Kachumbari jest sałatką, której głównymi składnikami są świeże pomidory, czerwona cebula, czosnek oraz papryczka chili. Przed podaniem całość skrapia się sokiem z limonki.
Maandazi
To tradycyjny smakołyk kształtem przypominający pulchne, złote pierożki. Przygotowuje się je z masła, mleka, cukru i jaj. Istotnym składnikiem jest kardamon, który nadaje im specyficzny, głęboki smak. Do Maandazi podaje się herbatę, kawę lub ciepłe mleko.
Sweet Potato Pudding with coco nut
Ten pyszny deser przygotowuje się ze słodkich ziemniaczków oraz miąższu orzecha kokosowego. Oba składniki uciera się na jednolitą masę, przyprawia sporą ilością cynamonu i piecze w piekarniku, póki pudding nie uzyska delikatnie brązowego koloru. Deser serwuje się zarówno na ciepło jak i na zimno.
Fruit with Chocolate Sauce
To najprostszy i najsmaczniejszy z kenijskich deserów, który łączy w sobie to, co najsmaczniejsze z tego kraju – świeże, egzotyczne owoce i czekoladę. Pokrojone owoce, do których najczęściej należą banany, papaja oraz ananas, polewa się gorącą czekoladą i posypuje startą wanilią.
Biskuti ya Nazi'
Czyli znane nam kokosanki! Te niewielkie ciasteczka przygotowuje się z ubitych białek, wiórek kokosowych oraz rozdrobnionych orzechów makadamia. Kenijczycy uważają, że przygotowuje się je dla ukochanych osób i stanowią one najlepszy smakołyk jaki można zaserwować gościom.