Bogaty folklor ludów Bantu i kunsztowne, polifoniczne śpiewy Pigmejów Aka inspirowane rytmem równikowej puszczy to najbardziej rozpoznawalne elementy tradycji kongijskiej. Nowoczesną sztukę dumnie reprezentuje Szkoła Malarstwa Poto-Poto znana na całym świecie.
Przecięte Równikiem Kongo to nizinny obszar bujnej zieleni wilgotnych lasów tropikalnych. Gatunkowe bogactwo fauny i flory zachwyci pasjonatów dziewiczej przyrody, chronionej w czterech parkach narodowych. Widowiskowe przełomy Kongo z wodospadami Foulakari i szympansy – oto wizytówka kraju.
Położone w środkowej części kontynentu afrykańskiego Kongo graniczy z Gabonem, Kamerunem, Republiką Środkowoafrykańską, Demokratyczną Republiką Konga i Angolą. W zachodniej części kraju ciągnie się wąska i bagnista nizina nadbrzeżna, którą od Kotliny Konga oddziela masyw Mayombe. Na wschodzie granice stanowi Zair – jedna z najdłuższych rzek Afryki. Stosunkowo słabe zagospodarowanie turystyczne kraju rekompensuje bujna przyroda obfitująca w liczne gatunki roślin i zwierząt. Naturalną atrakcją turystyczną są też wspaniałe i widowiskowe wodospady Foulakari oraz rejsy po rzekach Kongo i Ubangi.
Największy wpływ na klimat Konga ma jego położenie w strefie równikowej. Klimat równikowy obejmuje praktycznie całą Kotlinę Konga, przy czym w kraju wyróżniają się dwa jego typy. Na południowym zachodzie jest to klimat podrównikowy suchy ze stosunkowo wysokimi amplitudami temperatur, niskim poziomem opadów, które wynoszą tutaj ok. 1000 mm w skali roku, oraz trwającą od maja do października porą suchą. W pozostałej części kraju temperatury utrzymują się na stałym poziomie pomiędzy 24 a 27°C. Notuje się też znaczne opady, których ilość zazwyczaj nie przekracza jednak 2000 mm rocznie.
W słabo zagospodarowanym turystycznie Kongu największą atrakcję stanowi przyroda. Gęste lasy dżungli tropikalnej z licznymi gatunkami małp i ptaków, sawanny z żyrafami, antylopami i lampartami – tym zachwyca natura. Atrakcje kulturalne znaleźć można w stolicy państwa – Brazzaville, założonej w 1881 roku przez francuskiego odkrywcę Pierre’a Savorgana de Brazzę, stąd nazwa miasta. Modernistyczna architektura miesza się tutaj z lokalnymi wpływami dawnych kultur oraz pozostałościami z okresu kolonizacji. Interesująca kulturalnie jest dzielnica Poto-Poto, będąca centrum afrykańskiego malarstwa.
Choć w Kongu trudno znaleźć monumentalne, wiekowe zabytki, to państwo posiada bardzo cenny skarb sztuki. Jest nim dzielnica Poto-Poto w stolicy kraju, znana jako najważniejszy ośrodek afrykańskiego malarstwa współczesnego. Szkoła Malarstwa Poto-Poto założona przez Francuza Pierre’a Lodsa w 1951 roku szybko zdobyła sobie sławę na całym świecie. Obrazy wychowanków szkoły goszczą na ścianach słynnych galerii. Specyfika dzieł polega na połączeniu różnych technik malarskich z tradycyjnymi afrykańskimi motywami. Jest to malarstwo operujące kontrastową, konkretną kolorystyką.
Ze względu na kolonialne wpływy Francji na obszarze dzisiejszej Republiki Konga język francuski jest tutaj językiem urzędowym. Angielski pozostaje mało znany, choć w niektórych miejscach stolicy można porozumieć się również w tym języku. Językową specyfiką Kongo jest fakt, że można tutaj usłyszeć ponad 62 języków rodzimych. Na południu króluje Kituba, na północ od Brazzaville, w stronę środkowej części kraju, popularny jest Teke. W departamencie Pool usłyszeć można Koongo. Praktycznie wszystkie z rodzimych języków wchodzą w skład grupy języków ludów Bantu, które zasiedliły obszar Konga.
Zdecydowana większość Kongijczyków to chrześcijanie. Stanowia oni ponad 85% społeczeństwa. Przy czym wyznania protestanckiego jest ok. 51% z nich, katolicyzm wyznaje ok. 30% ludności. Nieco ponad 4% to inni chrześcijanie, w tym kim bangijczycy, czyli wyznawcy afrochrześcijańskiego kościoła założonego w 1. połowie XX wieku przez Simona Kimbangu. Niecałe 3% społeczeństwa wciąż wyznaje tradycyjne religie plemienne, wywodzące się z tradycji zarówno plemion Pigmejów oraz ludów Bantu. Ponad 1,2% ludności to muzułmanie. Do braku przynależności religijnej przyznaje się ok. 9% Kongijczyków.
Pierwotnymi mieszkańcami obszarów Konga byli Pigmeje, podbici później przez ludy Bantu. To te dwie rodzime tradycje stanowią trzon bogactwa folklorystycznego kraju. Szczególną uwagę zwrócić należy na tradycję ustną Pigmejów Aka, która w 2003 roku została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Polifoniczny śpiew inspirowany głosami lasu deszczowego, charakterystyczne instrumenty z których wydobywają się wibrujące dźwięki, różnorodne śpiewy oraz ekspresyjne tańce – wszystko składa się na barwny folklor ludu Aka. Cenny element tradycji stanowi też malarstwo ludowych masek kongijskich.
Pierwotnymi mieszkańcami regionu byli Pigmeje, podbici przez ludy Bantu. To one utworzyły królestwo do którego w XV w. dotarły pierwsze ekspedycje podróżników z Portugalii. Portugalczycy rozpowszechnili chrześcijaństwo i rozpoczęli kolonizację Konga aż do momentu buntu ludności wywożonej do niewolniczej pracy na plantacjach. Druga kolonizacja Konga przypada na XIX w. i jest to kolonizacja francuska. Niepodległościowe zrywy rozpoczęły się od lat 50. XX w. Dochodziło wówczas do wielu walk wewnętrznych na tle politycznym. Od XXI w. rozpoczęła się powolna stabilizacja sytuacji politycznej Konga.
Prosta, oparta o dostępne produkty spożywcze i przyprawy kuchnia kongijska zawiera w sobie lekką nutę smaków europejskich. Kongijskie potrawy są bowiem kulinarną mieszanką kulturową w której znajdziemy aromaty zarówno typowo afrykańskie, jak i francuskie czy portugalskie.
Ryż, maniok i różnorodne sosy przygotowywane na bazie fasoli to podstawa wyżywienia w Kongu. Różnorodność potraw uzyskuje się dzięki nietypowym zestawieniom oraz zmienności przypraw. Z owoców na Kongijskich stołach królują banany, ale także mango, ananasy oraz cytrusy. Powszechny jest rodzaj ciasta francuskiego, zwany chapati, będący dodatkiem do różnych dań. Kongijczycy na własny użytek produkują lokalne piwa z bananów, popularnym napojem jest też kawa. Wśród mięs najczęściej przyrządza się mięso kozy, ale prawdziwym rarytasem i specjalnością kuchni jest kurczak podawany w różnych zestawach.
Chapati
Kulinarnym wpływom francuskim Kongijczycy zawdzięczać mogą rodzaj ciasta, zwany tutaj chapati. Zarabiane, wałkowane ponad dwadzieścia razy i polewane odrobiną oleju ciasto po wypieczeniu podzieli się na chrupkie, delikatne płatki, w które zawija się różne nadzienia, tworząc tym samym nowe potrawy.
Ndunda soso
To typowo kongijskie danie jest rodzajem mało pikantnego curry. Do jego przygotowania używa się kurczaka zamarynowanego wcześniej w sosie jogurtowym z dodatkiem aromatycznych ziół. Przesmażone mięso w sosie jogurtowym zawija się w kawałki delikatnego ciasta chapati.
Bhaja
W potrawie tej, którą znaleźć można na kongijskich stołach, zaznaczają się wpływy hinduskie. Bhaja to rodzaj smażonego ryżu z warzywami. Przed smażeniem ryż jest gotowany, a warzywa (kalafior, ziemniaki, groszek, kukurydza) smażone na oleju. Przed podaniem składniki miesza się i smaży łącznie.
Sałatka czakandu
Sałatka czakandu o lekko egzotycznym posmaku jest popularnym w Kongo dodatkiem do różnych słonych potraw. Przygotowuje się ją z pokrojonych w kostke pomidorów, tartej marchewki i natki cebuli. Smak zawdzięcza głównie dodatkom imbiru, czosnku oraz dressingowi z soku cytrynowego, oleju i cukru.
Chipsy bananowe
Banany, które są jednym z najbardziej powszechnych i najłatwiej dostępnych owoców w tym obszarze geograficznym, bywają częstym bywalcem kongijskich stołów. Świetną słodką przekąską są bananowe chipsy, serwowane ze słodkimi sosami, karmelem, cukrem, albo samodzielnie.
Pudding ryżowy
Jednym z najprostszych kongijskich deserów jest ryż gotowany na mleku. Smakowo potrawa ta bywa bardzo różnorodna, w zależności od doprawienia i dodatków. Może być to zwykły pudding z cukrem i dżemem lub karmelem, ale także aromatyczna potrawa z dodatkiem cynamonu, rodzynek i orzechów.
Mandazi
Jedną z popularnych w Kongu słodkości są ciastka przypominające nasze pączki, znane pod nazwą mandazi. Afrykańskie pączki przyrządza się z ciasta drożdżowego i mleczka kokosowego, któremu zawdzięczają niepowtarzalny smak. Mandazi są lekką, słodką przekąską do porannej lub popołudniowej kawy.
Naleśniki z bananami
Naleśniki z bananami to jeden z prostszych, smacznych i pożywnych deserów, które znaleźć można w menu kongijskich restauracji. Serwowane z bananami, marynowanymi w sosie z karmelu i mleczka kokosowego, naleśniki serwowane bywają z bitą śmietaną, owocami i sosami czekoladowymi.
