Kraj, którego architektura jest dowodem na możliwość realizacji najśmielszych projektów budowlanych, miejsce idealne dla ceniących różnorodny przekrój atrakcji w ekskluzywnym, azjatyckim klimacie dobrze zorganizowanej, kuwejckiej infrastruktury turystycznej.
Państwo w obszarach delty Tygrysu i Eufratu z bogatym w liczne atrakcje nabrzeżem przy Zatoce Perskiej, czyli Kuwejt - bliskowschodnia kraina futurystycznego orientu, który w niezwykły sposób tworzy nowoczesny krajobraz miast oraz należących do kraju malowniczych wysepek.
Kuwejt położony jest nad Zatoką Perską, w pn.-wsch. części Półwyspu Arabskiego. W granicach państwa, sąsiadującego z Irakiem i Arabią Saudyjską, znajduje się także szereg przybrzeżnych wysepek z rozwiniętą infrastrukturą i bazą turystyczną. Większość kraju zajmuje wznoszący się na wys. 306 m n.p.m. płaskowyż z pustynią żwirową. Na północnym wschodzie kraju ciągnie się niewielki obszar nizinny. Jest to teren delty Eufratu i Tygrysu. Ubogą faunę i florę kraju, będącego jednym z największych światowych importerów ropy naftowej, rekompensuje ogromna ilość tworzonych atrakcji turystycznych.
Strefa klimatu zwrotnikowego suchego, w której położony jest Kuwejt ma kilka charakterystycznych cech. Do najistotniejszych należą skrajne wartości temperatury, wahające się od 50 °C w najgorętszych, letnich miesiącach (łagodzone na wybrzeżu przez morską bryzę) do 2 °C w styczniu, sporadyczne opady oraz nieznaczne zachmurzenie. Od marca do sierpnia w Kuwejcie często zdarzają się gwałtowne burze piaskowe. Najlepsze terminy na podróż do Kuwejtu, z uwagi na warunki pogodowe, to okresy od października do grudnia oraz od lutego do maja, kiedy temperatura utrzymuje się na znośnym poziomie.
Kultura Kuwejtu od początków jego nowożytnej historii związana była ściśle z obszarem wpływów arabskich. Prawdziwym katalizatorem zmian gospodarczych było jednak odkrycie złóż ropy naftowej w latach 30. XX w.oraz jej eksploatacja dekadę później, co dało początek przekształceniu państwa w monumentalny obszar najrozmaitszych centrów biznesowych, sportowych, wypoczynkowych i tranzytowych. Do miejsc najciekawszych należy stolica państwa o tej samej nazwie – Kuwejt, bądź Bubijan, czyli największa z kuwejckich wysp. W kraju istnieje niezliczona ilość niespotykanych nigdzie indziej atrakcji.
W przypadku Kuwejtu bardziej niż wiekowe zabytki dziedzictwa kulturowego do turystów przemawia nowoczesność. Sztuka jest tutaj reprezentowana głównie przez wyrafinowany styl architektoniczny z bajecznymi nieraz drapaczami chmur, górującymi w miejskich panoramach. Specyfika i niepowtarzalność budowli polega w Kuwejcie albo na ich wielkości, albo na pomysłowej formie. Nierzadko obie cechy idą w parze, dając w efekcie istne dzieła sztuki architektonicznej. Uwagę zwracają również budowle sakralne, z największym w Kuwejcie Wielkim Meczetem, który pomieścić może ponad 10 tysięcy osób.
Urzędowym językiem Kuwejtu jest arabski, którym, jako językiem ojczystym, posługuje się ok. 280 mln ludzi na świecie. Formowanie się współczesnego języka arabskiego, który występuje głównie w formie pisanej (zapis alfabetycznym pismem arabskim od prawej do lewej strony), wtórnie natomiast w mowie, rozpoczęło się w XIX w. Wykształcił się on na bazie języka Koranu oraz wielkiej literatury arabsko-muzułmańskiej. Standardowy język arabski, używany współcześnie różni się nieznacznie od arabskiego klasycznego. Uważany jest za jego wariant stylistyczny. Powszechnie używa się też jęz. angielskiego.
Główną religią Kuwejtu jest islam, którego wyznawcy stanowią ponad 85% mieszkańców. W tym znaczną część, bo aż 70% stanowią sunnici. Pozostałe 15% to szyici. W państwie spotkać można również chrześcijan, których liczba nie przekracza 14,5% populacji. Najliczniejszą grupą są wśród chrześcijan katolicy (8,5%), później prawosławni (4,7%) oraz protestanci (1,1%). Do zdecydowanych mniejszości wyznaniowych należą poza tym wyznawcy hinduizmu (8,5%), buddyzmu (2,8%) oraz inne grupy religijne, a także osoby nie deklarujące przynależności religijnej.
Styl życia i tradycję mieszkańców Kuwejtu ukształtowały wpływy islamu oraz kultury arabskiej. Planując podróż w ten zakątek świata trzeba koniecznie przestrzegać reguł i zasad zachowania, które panują w państwach muzułmańskich, mając na uwadze przede wszystkim poszanowanie zakazów obowiązujących w postnym Ramadanie oraz zasad dotyczących odpowiedniego stroju i zachowania. Do pięknej tradycji w Kuwejcie zalicza się również technikę farbowania i tkania wełny. Piękne wyroby rękodzielnicze można podziwiać na targach. Sztukę tkactwa do mistrzostwa opanowały Beduinki.
W krąg kultury arabskiej Kuwejt włączony został w VII w. Wtedy tereny obecnego państwa przyłączono do arabsko-muzułmańskiego kalifatu. W okresie wielkich kolonizacji europejskich na ziemie te przybyli Portugalczycy, zakładając w XVI w. faktorię handlową. Dzieje miasta Kuwejt, a tym samym również początki kraju, wiązać należy z rokiem 1710, gdy zostało ono założone przez imigrantów pochodzących z terenów Arabii Saudyjskiej. W roku 1899 Kuwejt przeszedł pod protekcję Wielkiej Brytanii, od której z kolei uniezależnił się w 1961 r. Po odkryciu złóż ropy naftowej państwo rozkwitło gospodarczo.
Intensywne i zdecydowane smaki to cechy charakterystyczne kuwejckiej kuchni, która jest przykładem typowej kuchni arabskiej. Aromaty wschodnich przypraw nad smacznymi, kolorowymi potrawami i oczywiście przepyszne słodkości arabskie – kuchnia w Kuwejcie zachwyca rozmaitością.
Ryby i owoce morza oraz baranina z gotowanymi jarzynami i ryżem – oto podstawowe składniki na których opiera się kuwejcka kuchnia. Prostota jest pozorna, ponieważ potrawy, jakie wyczarować można z dostępnych składników zachwycają podniebienie niejednego smakosza. Wszystko nie tylko za sprawą aromatycznych, bliskowschodnich przypraw, które nadają potrawom odpowiednią głębokość smakową. W kuchni liczy się też umiejętny ich dobór i obróbka oraz kreatywność. Do potraw typowych wypada zaliczyć kebaby, grillowaną baraninę z sosami i ryżem oraz homary. Kuwejtczycy uwielbiają również słodkości.
Kurczak tikka masala
Danie popularne nie tylko w Kuwejcie, ale na całym świecie, podawane w najrozmaitszy sposób, od szaszłyków z grillowanego mięsa ze śmietanowo-pomidorowym sosem i ryżem, po typ dobrze doprawionego gulaszu z marynowanym i smażony m kurczakiem. Potrawa łączy wpływy kuchni brytyjskiej i wschodniej.
Mtabel
Tym, co charakterystyczne dla kuchni arabskiej, są przeróżne sosy na bazie jogurtu oraz pasty. Obok najpopularniejszego humusu, czyli pasty z ciecierzycy, do najbardziej lubianą w Kuwejcie jest również pasta z bakłażana, podawana jako dodatek do śniadań oraz do mięsnych dań głównych.
Falafel
Falafel są bardzo smacznymi, smażonymi kotlecikami z ciecierzycy, które podaje się w towarzystwie przeróżnych dodatków, choć bywają również serwowane jako samodzielna potrawa z surówką. Kotleciki można także spotkać zawinięte w pitę z sosem czosnkowym oraz warzywami.
Kebab
To najbardziej chyba znane danie eksportowe kuchni wschodniej. W Kuwejcie można zasmakować różnych rodzajów kebabów. Prawdziwy kebab to tylko ten ze skrawkami pieczonej baraniny, świeżą surówką warzywną, polany ostrym sosem pomidorowym. Całość umieszczona w chrupiącej, tradycyjnej picie.
Mohallabia
Jest to jeden z tradycyjnych, arabskich deserów ryżowych. Przygotowuje się go na bazie mleka, cukru i proszku ryżowego, przypominającego nieco naszą owsiankę. Swój smak deser zawdzięcza dodawanym do smaku olejkom różanym, pomarańczowym albo waniliowym. Dodatkiem są również mieszanki orzechów.
Sahlab
To inny rodzaj aromatycznego, arabskiego puddingu. Ta słodkość przygotowywana jest z mączki sklepowej, która powstaje w procesie sproszkowania bulw storczyka. Mączka, znana ze swoich właściwości rozgrzewających, bywa dodawana także do kawy. Sahlab wzbogaca się wodą różaną i cynamonem.
Balah el Sham
Balah el Sham to często podawane jako tradycyjna słodkość do kawy bądź herbaty bardzo słodkie ciastko, polewane dodatkowo równie słodkim syropem z melasy i wody różanej albo pomarańczowej. Ciasteczko, choć niezmiernie tłuste, uformowane na kształt grubego paluszka, jest bardzo smaczne.
Mahalabiya
Smakowity deser o nazwie mahalabiya jest kolejnym typem arabskiego puddingu. Mleczne, słodkie danie przygotowuje się z mleka i śmietanki z melasą. Jego smak wzbogaca delikatna woda różana oraz cynamon. Deser podawany jest w pucharkach z dodatkiem pistacji bądź innych posiekanych orzechów.
