Perła architektoniczna i krajobrazowa na mapie Południowej Europy.Macedonia oferuje turystom moc atrakcji, Piesze wycieczki po lasach, opalanie nad lazurowym jeziorem Ochrydzkim czy wspinaczki w głąb łańcuchów górskich, które kryją średniowieczne klasztory.
Teren obfity w wysokie masywy górskie, łąki porośnięte lasami bukowymi i wiele rwących potoków. Najsłynniejszym zbiornikiem wodnym jest piękne Jezioro Ochrydzkie. Nowoczesność przeplata się z antycznymi korzeniami, a to wszystko w samym sercu południowej Europy.
Macedonia jest niewielkim krajem leżącym na Bałkanach. Jej powierzchnia odpowiada wielkości jednego polskiego województwa. Kraj graniczy od zachodu z Albanią, od północy z Kosowem i Serbią, od wschodu z Bułgarią, od południa z Grecją. Macedonia nie ma dostępu do morza, jest krajem w przeważającej mierze wyżynno-górzystym. Najwyższym szczytem jest Korabi (2 764 m n.p.m.). Terytorium jest aktywne sejsmicznie. Posiada gęsto sieć rzeczną. Macedonia słynie z 3 dużych jezior: Ochrydzkiego, Prespy i Dojranu.
Macedonia jest pod wpływem klimatu podzwrotnikowego. Dzięki wielości dolin ciepłe powietrze śródziemnomorskie bez problemu dociera do kraju. Wraz z wysokością temperatura spada, dlatego też na obszarach górskich przeważa klimat umiarkowany. Do Macedonii przypływają też masy suchego powietrza co sprawia, że w pewnych regionach lata są upalne a zimy mroźne. Temperatury w lipcu dochodzą do 40 stopni a w styczniu nawet do -20 stopni. Ze względu na górskie ukształtowanie terenu roczna ilość opadów jest dość wysoka i dochodzi do 800 mm rocznie.
Macedończycy to naród bardzo przywiązany do swojej historii i zwyczajów. Może pochwalić się wielowiekową, imponującą tradycją. W Macedończykach czuć dumę ze swojego pochodzenia, lubią często odnosić się do starożytego imperium Macedonii i postaci Aleksandra Wielkiego. W kraju niezwykle popularne są biesiady, festiwale, jarmarki. Pielęgnowana muzyka i tańce ludowe są mieszanką wpływów bizantyjskich i słowiańskich. W tym małym państewku tradycje orientalne przeplatają się z europejskimi. Najlepiej to widać w Skopje – mieście obfitującym zarówno w meczety, jak i typowo zachodnie bary.
Najbardziej oblegane przez turystów jest malownicze miasteczko Ochryda leżące nad jeziorem Ochrydzkim – prawdziwym skarbem narodowym. To kolebka słowiańskiej kultury, na jej terenie doliczono się 800 średniowiecznych ikon. Znajdują się tam też przepiękne, zabytkowe cerkwie: św. Zofii z XI wieku i św. Pantalejmona. Zabytkami kusi też stolica W Skopje znajdują się kamienny most z XV w., labirynt dzielnicy Čaršija, łaźnia Daud Paszy, meczety (w ty Mustafy al Paszy), cerkwie i rzymski akwedukt. Imponująco prezentują się też starożytne ruiny Heraclei w Bitoli,
Najpopularniejszym językiem jest język macedoński. Alfabetyczny zapis wykonuje się za pomocą cyrylicy. Posługuje się nim 2 miliony ludzi, także w państwach sąsiednich takich jak Serbia, Albania czy Czarnogóra. Z racji znaczącej mniejszości albańskiej w Macedonii na terenach zamieszkanych przez minimum 20% Albańczyków, język albański również jest uznany za oficjalny. W zależności od mozaiki etnicznej, można spotkać tereny gdzie za oficjalny język będzie uznawany także turecki i serbski (używane przez 3% ludności).
Najpopularniejszym wyznaniem jest prawosławie. Według statystyk ponad połowa mieszkańców identyfikuje siebie jako chrześcijan (zwłaszcza z tradycji wschodniej). Blisko 40% osób wyznaje islam(głównie Albańczycy), zaś pozostali nie są związani z żadną religią. Trzeba pamiętać, że w dzielnicach europejskich panują inne zasady niż w muzułmańskich (np. nie sprzedaje się tam alkoholu). Wiele miejsc otwiera się jednak na turystów dlatego np. w dzielnicy meczetów w Skopje można bez problemu dostać w barze piwo.
Macedończycy uwielbiają biesiadować. Do najsłynniejszych, tradycyjnych tańców należy „teszkoto”, układ zarezerwowany dla mężczyzn. Zaczyna się leniwie, a kończy na wariackich podskokach (trochę jak Grek Zorba). To symbol przebudzenia się narodu. Tradycyjna muzyka skomponowana jest za pomocą fletów i tamburów. Przykładem narodowej imprezy jest Ślub w Glicniku. Upamiętnia dawne rytuały weselne. Słychać fujarki, bębny, pieczenie chleba, pompowanie wody ze studni przez młodych. Inną imprezą jest karnawał. Uświetniają go jarmarki, kolorowe masek i stroje. Jego korzenie sięgają czasów pogańskich.
W IV w p.n.e królowie Filip i Aleksander stworzyli na terenach dzisiejszej Grecji i Macedonii ogromne imperium. W 866 r., Macedonia przyjęła chrzest od Bizancjum. W XII wieku była obiektem walk księstw Bałkańskich. Ostatecznie Macedonia przeszła w ręce sułtana. Osłabienie imperium w XVII-XVIII w., doprowadziło do przepychanek o Macedonię między europejskimi dworami a Rosją. W wyniku wojen bałkańskich Macedonię podzielono między Bułgarię, Grecję i Serbię. Po II wojnie część serbska została włączona do Jugosławii. W 1991 r., proklamowała niepodległość.
Bogactwo i wyjątkowość tej kuchni tkwi w połączeniu unikalnych smaków prosto z Bułgarii, Grecji czy Turcji i stworzeniu własnego stylu. Jest smaczna prosta i bogata w odżywcze przekąski. Macedończycy pielęgnują kulturę jedzenia, dlatego posiłki zawsze zamieniają się w wielkie, pyszne biesiady.
Kuchnia macedońska łączy w sobie najlepsze cechy potraw z południa. Dania są dojrzalsze, owoce słodsze, a wszystko skąpane w śródziemnomorskim słońcu. Potrawy stanowią prawdziwy misz masz kulturowy. Macedończycy zajadają się greckim serem feta, bułgarską sałatką szopską czy orientalną baklawą. Podstawą głównych potraw są przeważnie różne rodzaje mięs, przeważnie grillowanych. W Macedonii, zwłaszcza nad jeziorem Ochrydzkim jada się też dużo ryb, w szczególności są to pstrągi, karpie, węgorze. Z warzyw królują pomidory, cebula czy szczypiorek.
Musaka
Potrawa, która kojarzy się z Grecją, ma też stałe miejsce w jadłospisie Macedończyków. To mielone mięso, przekładane pieczonymi, złocistymi ziemniakami. Dla zintensyfikowania smaku do całości dodaje się dużo warzyw i przypraw. Na talerzu królują pomidory i cebula.
Selsko meso
Pod tą wdzięczną nazwą kryje się mieszanka pieczonych mięs. Wedle uznania może to być wołowina, wieprzowina lub baranina. Do mięsa dodaje się grzyby, całość polewa dla smaku białym winem, a wierzch potrawy posypuje się serem. To prawdziwa esencja bałkańskiej kuchni.
Turli Tava
Ta potrawa ma tureckie korzenie. Macedończycy lubią łączyć w potrawach różne rodzaje mięs. Turli Tava jest mieszanką wołowiny, wieprzowiny i baraniny. Mięso podaje się z ryżem, ziemniakami a także dużą ilością warzyw: bakłażanem, marchewką i ostra papryką dla smaku.
Plashica
Macedończycy uwielbiają ryby, zwłaszcza ci, którzy mieszkają nad wielkimi jeziorami. Plashica to idealna przekąska na przykład piwa, na zwieńczenie obiadu lub zakąskę. To smażone, małe rybki w całości nasączone panierką z głębokiego oleju. Dla przełamania smaku oleju skrapla się je cytryną.
Tulumba
Można je spotkać w każdej macedońskiej cukierni. To ciasteczka w kształcie walca, bardzo słodkie i lepkie. Wyrobione ciasto (podobne do tego na naleśniki) macza się w gęstym syropie. Na pierwszy rzut oka kolorem i wyglądem przypominają karmelki lub popularne w Polsce krówki.
Kadaif
To deser, który stał się popularny na terenach Macedonii w czasach Imperium Osmańskiego. Kadaif to serowy placek, nasączony słodkim syropem. Można je przekładać również orzechami. Skorupka ciasta zwykle jest wykonana z długich, cienkich nitek makaronu.
Chałwa
Ten przysmak ma wielowiekową tradycję. To energetyczny, sycący i uniwersalny deser, które swoje początki datuje na czasy Cesarstwa Bizantyjskiego. Szybko zakochała się w nim cała Europa Południowa. Głównym składnikiem chałwy jest sezam. Jest wolna od konserwantów.
Baklawa
Popularny deser w całym regionie Bałkanów i terenów tureckich. Każde państwo ma swoją własną wersję przyrządzania, także Macedonia. To słodkie ciasto nadziewane orzechami włoskimi, rodzynkami i bakaliami. Całość polewa się dodatkowo syropem miodowym.
