Każdego roku do Meksyku przybywają tłumy turystów, zachęconych nie tylko piękną pogodą i niesamowitą przyrodą tego regionu, ale również jego kulturą i obyczajowością. Meksyk wydaje się rajem dla każego turysty szukającego nowości, ale i relaksu w gronie miłych ludzi.
Meksyk zachwyca przede wszystkim ludźmi, którzy tu mieszkają - ich kulturą, zachowaniem, zwyczajami. Kraj przesiąknięty jest pozostałościami po kulturze indiańskiej, które kontrastują z nowoczesnością stolicy kraju. Warto poznać to miejsce i stwierdzić, że czas płynie tutaj wolniej.
Meksyk jest krajem położonym w Ameryce Środkowej. Posiada liczącą prawie 10 tysięcy kilometrów linię brzegową, która na południu i zachodzie łączy się z Oceanem Spokojnym, zaś na wschodzie z Morzem Karaibskim przez Zatokę Meksykańską. Meksyk graniczy jedynie z trzema krajami. Najdłuższa z granic lądowych to granica ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki Północnej, licząca sobie ponad 3300 kilometrów i rozciagająca się na całej północy kraju. Dodatkowo, na południowym wschodzie znajduje się granica z Gwatemalą, zaś na wschodzie - z Belize.
Meksyk, głównie z uwagi na nieregularną rzeźbę terenu oraz dużą rozciągłość i nietypowość budowy, łączy w sobie kilka różnych stref klimatycznych. Północ i środek kraju to przede wszystkim klimat zwrotnikowy, zaś południe - podrównikowy. Północ Meksyku jest chłodniejsza zimą i cieplejsza latem od reszty kraju. Ten obszar wyróżnia się znacznymi amplitudami rocznymi oraz dobowymi temperatur, a także występowaniem upałów. Południe kraju ma mniejsze wahania temperatur oraz mniej wartości skrajnych. Tutaj również zima jest raczej porą deszczową, co objawia się opadami średnimi 2000 mm rocznie.
Kultura Meksyku przenikła przede wszystkim pozostałościami po kulturze indiańskiej tego regionu. Podkreślają to na każdym kroku widoczne zabytki, głównie architektoniczne. Ciekawym elementem meksykańskiej kultury jest również styl, w jakim budowane były zwłaszcza starsze, mniejsze miasteczka. Jeśli ktoś chce poznać prawdziwy smak kultury tego regionu, powinien udać się do mniejszych miejscowości i wsi. Tutaj regularnie, praktycznie każdego wieczoru, odbywają się liczne przyjęcia obejmujące tańczenie salsy i zajadanie się specjałami kuchni meksykańskiej.
Sztuka w Meksyku to przede wszystkim warte uwagi pozostałości po kulturze indiańskiej - głównie azteckiej, jednak nie tylko. Najciekawsze zabytki w formie Piramid Słońca i Księżyca znaleźć można w Teotihuacanie. Stanowiska archeologiczne dla fascynatów tej kultury znajdują się m.in. w Tulumie; co więcej, jest stamtąd również przepiękny widok na Morze Karaibskie. Jeśli poszukujemy kolonialnego stylu pozostałego z czasów kolumbijskich, to powinniśmy udać się do miasteczka o nazwie Taxco. Tutaj znaleźć można również najpiękniejsze, ręcznie wykonywane wyroby ze srebra.
Co ciekawe, w Meksyku nie istnieje żaden język, który uznawany byłby za oficjalny czy stosowany jako urzędowy. Niemniej większość osób porozumiewa się po hiszpańsku, co jest naleciałością po okresie kolumbijskim. Język ten jednak nie jest dokładnie taki jak w Hiszpanii - lata jego używania uczyniły z niego ciekawą odmianę klasycznej formy hiszpańskiego. Język hiszpański jest natomiast uznawany za język narodowy. Obok niego taki sam konstytucyjny status mają również języki autochtoniczne tego obszaru. Najbardziej rozpowszechnionym z nich jest Nahuatl.
Aż 80% społeczeństwa to katolicy, którzy w bardziej albo mniej intesywny sposób praktykują. Ok. 8% ludności stanowią protestanci. Aż 5% osób uważa siebie za ateistów, co daje bardzo wysoki wynik na tle podobnych kulturowo krajów. Co ciekawe, ok. 3% społęczeństwa uznaje siebie za wierzących, ale nie identyfikuje się z żadną popularną religią ani wyzwaniem. Należy pamiętać, że jest to kraj o bardzo silnych korzeniach kultury prekolumbijskiej. W istocie oznacza to współistnienie obok wyznań chrześcijańskich różnych kultów pogańskich, jak np. "Santa Muerte", czyli kult Świętej Śmierci.
Mieszkańcy Meksyku są bardzo pogodni oraz otwarci, dlatego zazwyczaj nie mają problemu z nawiązaniem kontaktu z turystami. Obcy ludzie potrafią sami z siebie zaprosić na imprezę, porozmawiać na ciekawy temat. W większości sklepów, restauracji czy innych punktów obsługiwanych przez personel należy zostawiac napiwki. Jest to dobrze widziane - nawet symboliczna kwota będzie miła dla pracowników. Podczas kupowania pamiątek dobrze jest się targować - jest to zwykle mile widziane i pozwala zejść z wysokich cen przeznaczonych dla turystów.
Pierwotnie na terenie Meksyku położone było państwo azteckie, którego trwanie datowane jest na czas od XIII do XVI wieku. Następnie na terenach tych pojawili się hiszpańscy konkwistadorzy, którzy zniszczyli cywilizację aztecką, tworząc Nową Hiszpanię. Wówczas rozpoczęło się równiez intensywne działanie misji katolickich na tym obszarze. Z czasem ustrój zmienił się na Cesarstwo Meksyku, a potem zaś na republikę - po licznych działaniach niepodległościowych. Mimo prezydenckiego ustroju Meksykiem rządziło kilku dyktatorów. Lata 90. XX wieku odznaczyły się powstaniami zapatystowskimi.
Kuchnia Meksyku kojarzy się przede wszystkim z potrawami bardzo ostrymi. W istocie łączy w sobie wpływy napływowych konkwistadorów z pożywieniem, które spożywali rdzenni mieszkańcy tych okolic, głównie Indianie. Może być zróżnicowana pod kątem miejsca, w którym próbujemy dań.
Kuchnia meksykańska, wbrew obecnym trendom, opierała się niegdyś przede wszystkim na roślinach uprawnych. Wiele ziem nadawalo się do hodowli zbóż, owoców czy kukurydzy, zaś w innych miejscach tworzono pływające ogrody, które umożliwiały zachowanie ciągłości plonów. Popularne było mięso psie - z hodowanych specjalnie zwierząt - a także indyk, którego jednak nie sprowadzono do tego regionu, a udomowiono. Z czasem wpływy hiszpańskie spowodowały dodawanie do pań ostrych przypraw, zamianę przygotowania na parze na smażenie na tłuszczu. Hiszpańskim wpływem jest też popularna w Meksyku tortilla.
Burrito
Burrito jest potrawą znaną dziś na całym świecie i łączy wpływy kuchni meksykańskiej i hiszpańskiej. Oryginalne burrito meksykańskie zrobione jest z pszennej, lekko podgrzanej na parze tortilli, a także farszu z mięsa, ryżu oraz fasoli. Danie to jest mniejsze w Meksyku niż np. w USA.
Chimichanga
Chimichanga to danie, z którym zetknąć się można tylko w północnych regionach Meksyku. Wykorzystuje się do niej tortillę, która jest krótko podgrzewana na parze, aby zyskała elastyczność, a także farsz wykonany wyłącznie z mięsa. Do dania podaje się również sosy.
Guacamole
Guacamole jest sosem meksykańskim, typowym dla tej kuchni. Specjaliści uważają, że pierwszy próby jego przygotowania oraz przepisy były przekazywane jeszcze z czasów kultury Azteków. Podstawowy przepis obejmuje limonkę, sól oraz awokado, ale regionalnie jest wzbogacany innymi składnikami.
Picadillo
Danie to jest bardzo wszechstronne: można jeść je z pieczywem, ryżem, jak również jako farsz do tortilli, zależnie od regionu. Podstawowa forma picadillo obejmuje mielone mięso, zazwyczaj obecnie wołowe, z cebulą, pomidorami, ziemniakami, papryką, a także bananami oraz płatkami migdałów.
Churros
Churros to niewielkie ciastka wykonane z ciasta parzonego, podawane zazwyczaj na ciepło z dodatkami, takimi jak sos czekoladowy, cynamon czy cukier. Ciasto na churros wyciska się bezpośrednio na rozgrzany olej i smaży do zbrązowienia. Jest to jeden z popularniejszych deserów meksykańskich.
Flan
Jeden z bardzo popularnych deserów meksykańskich, którego przygotowanie różni się zależnie od regionu. Flan przygotowuje się praktycznie bez użycia mąki, z dużą ilością mleka, żółtek oraz, zależnie od smaków, soków owocowych. Często serwowana jest wersja z likierem. Flan podawany jest na zimno.
Natilla de nuez
Klasyczny, typowy dla kuchni meksykańskiej krem podobny konsystencją do tradycyjnego puddingu. Krem przygotowuje się na ciepło, zazwyczaj w sporym garnku, używając do tego jajek, zagęszczonego mleka, wanilii i cynamonu. Podawany jest z posiekanymi orzechami po schłodzeniu.
"Szarlotka" meksykańska
Ciekawy deser, który niekoniecznie przypomina typową europejską szarlotkę. Całość podawana jest w tortilli pszennej. Farsz wykonuje się nie tylko z jabłek, ale również z mango, co nadaje mu słodkości. Owoce są obsmażane w maśle i cukrze trzcinowym, a następnie wkładane do tortilli i zapiekane.
