O poranku obejrzyj zakotwiczone w porcie ekskluzywne jachty, w południe poszukaj cienia w barwnym ogrodzie japońskim, po popołudniu wpadnij do oszałamiającego Muzeum Oceanograficznego Jacquesa Cousteau, a wieczorem "rozbij bank" w Kasynie w Monte Carlo.
Monako jest stylowe, drogie i pożądane przez każdego. Należy do trójki najmniejszych państw świata, ale czy ktoś nie powiedział kiedyś, że małe jest piękne? Monako to diament Riwiery Francuskiej, który, choć niewielki, olśniewa wszystkich swoim blaskiem.
Księstwo Monako położone jest w południowo-zachodniej Europie nad Morzem Liguryjskim. Sąsiaduje jedynie z Francją, a jego powierzchnia całkowita wynosi zaledwie 1,95km², co sprawia, że jest drugim najmniejszym państwem świata. Monako znajduje się na Lazurowym Wybrzeżu pomiędzy Niceą a francusko-włoską granicą. Linia brzegowa tego niewielkiego państwa ma długość 4,1 km. Choć brakuje w Monako plaż, widniejących na pocztówkach z Riwiery Francuskiej, to jego skaliste wybrzeże należy do jednych z najbardziej malowniczych na Lazurowym Wybrzeżu.
W Monako, tak jak i w całej południowej Francji, panuje klimat śródziemnomorski, który charakteryzuje się łagodną zimą i gorącym latem. W zimie temperatura spada tu do 6°C, a latem sięga 30°C. Największa ilość opadów występuje jesienią, natomiast letnie miesiące charakteryzują się sporadycznymi, gwałtownymi burzami, które jedynie na chwilę przynoszą ochłodzenie. Zdecydowanie najlepszym czasem, żeby odwiedzić Monako jest początek września – spada liczba turystów oraz temperatura, która osiąga przyjemne 25°C.
Nierozerwalnie z kulturą Monako związane są piękne samochody. Każdy z mieszkańców Monako pojawia się corocznie na Rajdzie Monte Carlo, którego trasa należy do najtrudniejszych na świecie. Wąskimi i krętymi ulicami najsławniejszej dzielnicy księstwa przemykają wtedy bolidy formuły F1. Warto jednak wspomnieć, że od 1988 r. klub Automobile Club de Monaco organizuje Rallye Monte Carlo Historique, czyli tzw. rajd historyczny. Mogą wystartować w nim samochody, które wzięły udział w Rajdzie Monte Carlo pomiędzy 1955-1977. Zawody odbywają się zimą, a trasa biegnie przez Alpy Nadmorskie.
W architekturze Monako dominuje styl neobarokowy, w którym wybudowane są takie obiekty jak Kasyno czy Opera. Styl ten nawiązuje do architektury barokowej, która charakteryzowała się bogactwem zdobień oraz ekspresyjnością. W zabudowie tego niewielkiego księstwa spotkamy również budynki wzniesione zgodnie z wyznacznikami stylu secesyjnego. Jego doskonałym przykładem jest kawiarnia Café de Paris, która znajduje się obok Kasyna. Rozpoznamy ją bez trudu dzięki wejściu wzorowanemu na tym prowadzącym do paryskiego metra.
Językiem urzędowym w Monako jest francuski, który wywodzi się z rodziny języków romańskich. Nie mniej jednak, ze względu na położenie w pobliżu francusko-włoskiej granicy wielu mieszkańców mówi również po włosku. Ze względu na ogromny ruch turystyczny całkiem spora część społeczeństwa zna również angielski w stopniu przynajmniej komunikatywnym. Językową ciekawostką tego miejsca może okazać się dialekt monegaski, którym posługują się przeważnie osoby starsze, będące rodowitymi mieszkańcami Monako.
Ponad 82% mieszkańców deklaruje przynależność do kościoła katolickiego, którego najważniejszym ośrodkiem religijnym jest Katedra św. Mikołaja. Warto wspomnieć o tym, że to właśnie w tym miejscu pochowani zostali członkowie rodu książęcego Grimaldich, w tym tragicznie zmarła księżna Grace Kelly. Pozostała część mieszkańców Księstwa Monako jest ateistami bądź wyznawcami religii judaistycznej. Liczba zdeklarowanych muzułmanów jest niewielka i wynosi zaledwie 0,4%. Ze względu na znikomą różnorodność religijną w zabudowie miasta dominują obiekty wyznania katolickiego.
Tradycja jest dla mieszkańców Monako bardzo ważna, o czym świadczy czynny udział rodziny książęcej we wszystkich wydarzeniach kulturalnych organizowanych w tym księstwie. Z pewnością najważniejszym z nich jest Dzień św. Dewoty, który odbywa się 27 stycznia. Punktem kulminacyjnym tego święta jest spalenie przez parę książęcą niewielkiej łódki, nawiązującej do tej, w której do brzegów Monako przybyło ciało 13-letniej męczennicy wraz z grupą chrześcijan. Według legendy podczas potężnego sztormu ze zmarłej św. Dewoty wypłynęła gołębica, która bezpiecznie doprowadziła łódkę do brzegu.
Historia Monako związana jest nieodłącznie z historią Francji oraz Włoch. Od X do XII w. terytorium dzisiejszego Monako znajdowało się pod dominacją Genui, a następnie dostało się pod zwierzchnictwo Prowansji. Na początku XVI w. władzę w Monako przejął ród Grimaldich, z którego wywodzi się panujący obecnie książę Albert II. Pełną niezależność od Francji Monako uzyskało dopiero w 1861 r. Mówiąc o historii tego maleńkiego księstwa, nie można pominąć daty pierwszego wyścigu samochodowego w Monte Carlo, który odbył się w 1929 r.
Choć w Monako nie brakuje luksusowych restauracji, serwujących światową kuchnię na najwyższym poziomie, to właśnie najlepiej spróbować tej dostępnej w domach Monakijczyków od pokoleń, a której charakterystyka zawarta jest w trzech słowach: prostota, lekkość i minimalizm.
Kuchnia Monako stanowi połączenie wpływów tego co najlepsze w kuchni prowansalskiej, francuskiej oraz włoskiej. Łączy w sobie świeżość i lekkość Prowansji, włoską miłość do mieszania ze sobą prostych składników i wyrafinowany, francuski smak. Posiłki podawane są z kieliszkiem wyśmienitego wina z południa Francji bądź mocnym koniakiem. Jeśli chodzi o desery, to Monakijczycy lubują się w owocowych tartach, słodkich kremach i kruchych babeczkach. Posiłki spożywa się tu niespiesznie i zawsze okraszone są radosną rozmową z przyjaciółmi.
Stocafi
To potrawa posiadająca status narodowej i możemy być pewni, że będziemy mogli jej spróbować jedynie w Monako. Jej najważniejszym składnikiem jest suszony dorsz oblany pomidorowym sosem z czarnymi oliwkami. Podaje się go z gotowanymi ziemniakami i lampką koniaku.
Spaghetti a la Monegasaca
To kolejny przykład wyśmienitej kuchni Monakijczyków. Obowiązkowo musimy go skosztować. Składa się z makaronu spaghetti w sosie pomidorowym z anchois, czarnymi oliwkami oraz solidną porcją ziół prowansalskich. Całość posypana jest żółtym, startym serem.
Pichade
Jest doskonałą przekąską, która przypomina znaną wszystkim pizze. Ciasto przygotowywane jest w podobny sposób, natomiast zdecydowanie różni się ilością składników. Na tradycyjnej pichade pojawi się jedynie świeży pomidor, anchois i pietruszka. Wszystko delikatnie skropione jest oliwą z oliwek.
Ratatuj
Choć potrawa ta znana jest w całym basenie Morza Śródziemnego,to wywodzi się właśnie z południa Francji. Danie składa się z pokrojonego w plastry bakłażana, cebuli, pomidora oraz skrojonej cienko papryki. Wymieszane ze sobą warzywa dusi się na oliwie z oliwek, a następnie posypuje natką pietruszki.
Krem kasztanowy
Przygotowywany jest z dodatkiem cukru oraz wanilii. Możemy go zamówić w kawiarni (dostaniemy go wtedy najpewniej z bitą śmietaną) bądź zakupić jego słoiczek i przywieźć do domu jako pamiątkę. Doskonale nadaje się do smarowania kanapek lub jako nadzienie do wypieków.
Clafotís
Mieszkańcy Lazurowego Wybrzeża uwielbiają różnego rodzaju tarty, a wśród nich prym wiedzie clafotís. Swój niepowtarzalny smak zawdzięcza nadzieniu przygotowanemu z wiśni, czereśni oraz niewielkiej ilości likieru. Wierzch tarty przeważnie posypuje się cukrem pudrem.
Pastís bourrit
To inny smakołyk kuchni prowansalskiej, który powinniśmy spróbować. Jest bardzo popularny, a przez to łatwo dostępny. Swoim wyglądem przypomina wysoką babeczkę. Obowiązkowo przyrządza się go z rumem, a podaje posypanego gruboziarnistym cukrem lub startymi migdałami.
Dacquoise
Ten przysmak nie tylko pysznie smakuje, ale również przepięknie wygląda. Przekładany jest warstwą orzechowego kremu i warstwą ciasta, które ma charakterystyczny wygląd spirali. Głównymi składnikami kremu są pistacje, migdały, orzechy włoskie oraz laskowe.
