Niemcy to kraj dla miłośników sztuki uwielbiających spędzać długie godzinny wędrując wśród muzealnych gmachów, miejsce dla tych lubiących rozkoszować się odpoczynkiem, wznosząc leniwe toasty na Octoberfest oraz dla marzycieli pragnących ujarzmić dzikie wierzchołki Alp.
O Niemczech mówi się, używając twardych, ekonomicznych pojęć. Owszem to kraj bogaty, ale nie tylko w dobra materialne. To rozległa przestrzeń alpejskich szczytów oraz skąpanych w morzu północnych wybrzeży, na tyle zróżnicowana, iż nie możliwym jest, by pozostawiła kogokolwiek z poczuciem niedosytu.
Niemcy są krajem położonym w zachodniej Europie. Graniczą z Polską, Danią, Czechami, Austrią, Szwajcarią, Francją, Luksemburgiem, Belgią i Holandią. Posiadają dostęp do Morza Bałtyckiego oraz Północnego. W ich południowej części są położone Alpy. Oprócz tego na terenie państwa można wydzielić następujące krainy geograficzne: Nizinę Północnoniemiecką, Średniogórze Niemieckie oraz Wyżynę Bawarską. Rzeczpospolitą od opisywanej federacji oddziela rzeka Odra. Stolica kraju, Berlin, jest położona w jego północno-wschodniej partii.
Klimat Niemiec można określić jako umiarkowanie chłodny. Zimy występujące na terenie kraju charakteryzują się łagodnym przebiegiem, natomiast lata są ciepłe. Podczas wiosny i jesieni w rejonie Wyżyny Bawarskiej pojawiają się feny, ciepłe i suche wiatry, przemieszczające się z rejonów górskich w doliny. Jeśli chcemy wybrać się w podróż do tego kraju, najlepiej uczynić to w okresie pomiędzy majem a październikiem. W wypadku gdy zdecydujemy się na wyjazd nieco później lub wcześniej, warto pamiętać o zabraniu ze sobą nieprzemakalnych ubrań.
Wydaje się, że uporządkowanemu Niemcowi daleko do duchowych uniesień. Nic jednak bardziej mylnego. Kraj ten od czasów średniowiecznych aż po dzień dzisiejszy wywarł ogromny wpływ na rozwój prądów kulturowych całej Europy: od Brandta poprzez Bacha a na Mannie skończywszy. To ojczyzna filozofów, w tym próbującego dotrzeć do źródeł estetycznego piękna Kanta, państwo, w którym ukształtował się Hans Zimmer, jeden z najwybitniejszych twórców współczesnej muzyki filmowej, kompozytor ścieżki dźwiękowej do Gladiatora: utworów zagnieżdżających się w ludzkich umysłach już po pierwszym odsłuchaniu.
Sztuka niemiecka to rozdarty egzystencjalnym bólem Goethe, monumentalny Wagner tworzący niczym Leonardo da Vinci dzieła wyprzedzające epokę, odrzucający iluzję czwartej teatralnej ściany Brecht oraz współpracujący z nim swingujący Kurt Weill. To kino podkładające podwaliny pod rozwój przyszłych gatunków filmowych: Gabinet doktora Caligari zwiastujący nadejście obrazów przepełnionych psychologiczną grozą, Metropolis dające początek dziełom science-fiction oraz Nosferatu, dzięki któremu publiczność na nowo poznała i pokochała nieobliczalnego transylwańskiego księcia zwanego Drakulą.
Urzędowym językiem opisywanego kraju jest niemiecki. Wielu mieszkańców państwa zna angielski, ale warto nauczyć się pierwszego z wymienionych języków. Można w ten sposób zyskać sympatię mieszkańców federacji oraz uniknąć wielu problematycznych sytuacji np. w autobusie, gdy trzeba zapytać kierowcy o wskazówki dojazdowe. Gramatyka j. niemieckiego jest względnie prosta, problematyczna może okazać się jedynie odmiana niektórych rzeczowników przez przypadki. Nie powinny przerażać nas również długie słowa, z którymi przyjdzie nam się zetknąć: zazwyczaj są one zbitką krótszych, prostych wyrazów.
Znaczna część obywateli państwa niemieckiego deklaruje przynależność do Kościoła chrześcijańskiego. W kraju dominują protestanci, ale odsetek katolików jest tylko nieznacznie mniejszy. W ostatnich czasach liczba członków obu instytucji zmniejszyła się, co może świadczyć o postępującej sekularyzacji społeczeństwa. Ok. 4% obywateli określa się mianem muzułmanów. 2/3 wspomnianej grupy posiada tureckie korzenie. Znaczna część Niemców (33%) nie wyznaje żadnej religii. Oprócz tego na terenie kraju pojawiają się buddyści oraz żydzi, ale ich ilość jest nieznaczna.
Niemcy są krajem podzielonym na 16 landów. Charakteryzują się one dużą autonomią, co wpływa na zróżnicowanie tamtejszych tradycji i obyczajów. Wszystkie rejony państwa obchodzą np. karnawał, ale każdy z nich czyni to inaczej, by w ten sposób podkreślić swoją odrębność. Zwyczajem wywodzącym się z Niemiec praktykowanym w identyczny sposób na terenie całej wspólnoty jest ubieranie choinki. Obywatele federacji są więc wyczuleni na to co rodzime, ale jednocześnie uważa się ich za naród nieodcinający się od nowoczesnego świata.
Po upadku Cesarstwa Rzymskiego ziemie nad Renem przeszły we władanie Franków. Rozpad ich państwa po śmierci Karola Wielkiego dał początek Francji i Niemcom. W późniejszym okresie federacja była podzielona na pomniejsze państewka pruskie, których zjednoczenia dokonał w XIX w. Otto von Bismarck. Współczesna historia Niemiec związana jest w głównej mierze z II wojną światową, poprzedzoną przejęciem władzy przez Hitlera. Po 1945 r. państwo zostało podzielone na strefę zachodnią i wschodnią, podległą ZSRR. Zjednoczenie kraju nastąpiło 9 listopada 1989 r wraz z upadkiem muru berlińskiego.
Obfite niemieckie posiłki najlepiej spożyć, zapijając je tamtejszym piwem. Niewielu wie, że już w 1516 r. wszedł w życie dekret zakazujący dodawania do wymienionego trunku składników innych niż chmiel, słód, drożdże, jęczmień oraz woda. Może w tym właśnie tkwi sekret wyjątkowego smaku tego napoju?
Przymiotnikiem najlepiej opisującym niemiecką kuchnię jest „pożywna”. Nawet jeśli nie jest tak zjawiskowa jak jej francuski odpowiednik, to na pewno nie można zarzucić jej złego wpływu na zdrowie. Niemcy uwielbiają jeść mięso. W ich menu znajdziemy wołowinę, dziczyznę oraz drób, ale szczególnym uznaniem cieszy się wieprzowina. Chyba nikt nie opatentował tylu sposobów produkcji kiełbasy, co opisywana germańska nacja. Z warzyw dużą popularnością cieszy się kapusta oraz ziemniaki. Większość obywateli kraju oczekuje na nadejście maja, ponieważ wtedy urozmaiceniem wielu potraw stają szparagi.
Sauerbraten
Nazwa Sauerbraten oznacza pieczeń wołową z rodzynkami. Przed ugotowanie mięso jest marynowane przez parę dni. Składniki wspomnianej zalewy są uzależnione od regionu, ale zazwyczaj jeden z jej komponentów stanowi ocet. Często, jako dodatek do opisywanej potrawy, serwuje się kluski lub ziemniaki.
Currywurst
Jest to potrawa zaliczana do grona fast foodów. Składa się z grillowanej kiełbasy wieprzowej polanej sosem, którego esencjalny składnik stanowi przecier pomidorowy. Można ją spróbować na terenie całych Niemiec. Przekąska doczekała się nawet własnego muzeum w Berlinie.
Kalbsleber Berliner Art
W Polsce potrawę tę określa się mianem wątróbki po bawarsku, mimo że niemiecka nazwa wskazuje na powiązania z innym regionem. Danie to komponuje się z wątróbki wieprzowej, papryki oraz talarków cebuli. Czasami całość dopełnia się za pomocą ziemniaków.
Spätzle
Spätzle to niewielkiej wielkości kulki wyrabiane z mąki zmieszanej z jajkami. Gotuje się je w osolonej wodzie, a następnie serwuje z górskim serem lub kawałkami kiełbasy. Przystawkę może stanowić również kiszona kapusta. Cieszą się one dużą popularnością w południowej części Niemiec.
Pflaumenkuchen
Mianem Pflaumenkuchen określa się ciasto ze śliwkami. Najlepiej smakuje w miejscu gdzie powstał pierwszy tego typu przysmak, czyli w Augsburgu na terenie Bawarii. Najczęściej posypuje się go dużą ilością cukru. Jest to deser sezonowy, jadany zazwyczaj jesienią.
Strudel
Danie to najprawdopodobniej przywędrowało do Niemiec z Austrii, co nie zmienia faktu, że na terenie opisywanego kraju cieszy się dużą popularnością. Jego dodatkami zazwyczaj są biały ser lub jabłka. Ostatni z wymienionych składników wpłynął na nazwę jednej z odmian tego deseru, Apfelstrudel.
Frankfurter kranz
Powyższy przysmak ma kształt wieńca. Wchodzący w jego skład biszkopt kroi się na 3 części i nasącza wiśniówką lub likierem. Ciasto smaruje się również kremem maślanym. Przygotowanie potrawy wymaga dużej ilości czasu, więc jeśli chcemy sami ją przyrządzić, musimy uzbroić się w cierpliwość.
Schwarzwälder Kirschtorte
Niemieckie torty cieszą się zasłużoną sławą. Zachwyca już sama estetyka ich wykonania, która tylko zwiększa walory smakowe potrawy. Deser wymieniony powyżej to czekoladowy biszkopt nasączony likierem wiśniowym przekładany owocami oraz śmietaną, a w ramach dekoracji posypany wiórkami czekoladowymi.
