Przyjazny, choć muzułmański Oman to świetne miejsce dla niedoświadczonego podróżnika, który pragnie poznać nie tylko ciekawą kulturę, ale również zaznajomić się z przepiękną przyrodą tego regionu. Stanowi wręcz oazą na morzu podobnych pod względem kultury i położenia krajów.
Oman dziś jest coraz częściej odwiedzany przez turystów - zarówno indywidualnie, jak i w ramach zorganizowanych wycieczek. Jest to kraj przyjazny i otwarty na turystów, mimo swojej na wskroś muzułmańskiej kultury. Warto poznać jego najciekawsze zakamarki.
Oman położony jest w Azji Południowo-Zachodniej - zajmuje część Półwyspu Arabskiego. W związku ze swoim położeniem na Bliskim Wschodzie posiada liczącą ponad 2 tysiące kilometrów linię brzegową, która łączy go z Oceanem Indyjskim - na północnym wschodzie przez Zatokę Omańską, zaś na południowym wschodzie przez Morze Arabskie. Najdłuższa granica lądowa Omanu to granica z Arabią Saudyjską na zachodzie. Na północnym zachodzie położona jest granica ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi, zaś na południowym zachodzie - z Jemenem.
Oman objęty jest w całości suchym klimatem zwrotnikowym o cechach kontynentalnych - nawet w obszarze położonym bezpośrednio w kontakcie z wodami oceanicznymi. Niska wilgotność powietrza związana jest z małymi opadami w zasadzie na całym terytorium kraju. Łączna suma opadów dla całego kraju wynosi rocznie ok. 100 mm. Temperatury są wysokie, podobnie jak i ich amplitudy. Na terenach pustynnych w miesiącach letnich temperatury dochodzą do 50 stopni, na pozostałym terenie - do 40. Zimą nie spadają poniżej 15 stopni, choć w górach mogą panować czasowe przymrozki.
Oman jest krajem o bogatych, indyjskich korzeniach, które wcześnie zostały indoktrynizowane przez islam, co wpłynęło na ich ostateczną formę. Dziś większość zwyczajów oraz elementów kultury ma cechy typowe dla państwa muzułmańskiego. Zdecydowanie na uwagę zasługują niektóre miejsca wpisane na listę UNESCO. W niektórych obszarach nadal trafić można na rdzenną ludność, która wytwarza niesamowite i warte uwagi kadzidła, na które przepisy przekazywane były z pokolenia na pokolenie. Jest to jedna z rzeczy, które warto przywieźć ze sobą na pamiątkę.
Oman w obecnym wydaniu to przede wszystkim kraj, w którym dominuje sztuka muzułmańska pomieszana z wpływami arabskimi. Dziś warto zobaczyć przede wszystkim niesamowite meczety - do wielu z nich organizowane są wycieczki, a niektórych nie warto próbować zwiedzać samemu, bo można napotkać wiele nieprzyjemności. Podczas kupowania pamiątek warto sprawdzić, czy faktycznie pochodzą z Omanu, co zdarza się, że wiele z nich importowanych jest po prostu z Pakistanu czy Indii. Szczególnie ciekawe dzieła wyrabiane ręcznie znaleźć można na prowincjach - warto jednak zapuszczać się tam z przewodnikiem.
Językiem urzędowym Omanu jest język arabski, wywodzący się z grupy języków południowo-zachodnich w rodzinie języków semickich. Jest to język popularny we wszystkich krajach arabskich i muzułmańskich. Zapisywany jest pismem abdżab, co charakterystyczne - od strony prawej do lewej. Nim posługiwać się można w praktycznie całym Omanie, bez ryzyka, że zostanie się niezrozumianym. W większości popularniejszych turystycznie regionów można porozumiewać się w podstawowym języku angielskim. Większość kurortów turystycznych również zapewnia anglojęzyczną obsługę.
Oman jest krajem muzułmańskim, w którym panują wszelkie związane z tą religią normy i zwyczaje. Ok. 85% ludności wyznaje islam; w większości są to ibadytyści, stanowiący odłam mniej konserwatywny i surowy zwłaszcza dla cudzoziemców oraz innowierców. Ok. 7% ludności to chrześcijanie, reprezentujący głównie katolicyzm. Po ok. 1% wyznawców można spotkać z odłamów protestanckiego oraz prawosławnego. Ok. 5% mieszkańców Omanu wyznaje hinduizm, co ma związek z położeniem tego kraju. Mniej niż 1% to wyznawcy buddyzmu, a kolejne 1% - innych religii. Odsetek ateistów jest bardzo niski.
Jak przypada na kraj muzułmański, w Omanie kobiety mają nieco mniejsze prawa od mężczyzn - od turystek jednak nie wymaga się zasłaniania twarzy, wystarczy skromny, stonowany strój zasłaniający ciało, ewentualnie chusta na włosy. Posiłki należy spożywać wyłącznie prawą ręką, jako że lewa jest nieczysta w kulturze islamskiej. Turyści często kierowani są do innych sal jadalnych w restauracjach, tak aby kobiety mogły spożywać posiłki razem z mężczyznami, co u Omańczyków jest generalnie niespotykane. Należy uważać, aby wszystkie sprawunki załatwiać poza godzinami modlitw w meczetach.
Oman świętował swoją wielkość ok. II tysiąclecia przed nasza erą, kiedy leżał na skrzyżowaniu szlaków handlowych. Ok. VII wieku n. e. rozpoczęły się problemy spowodowane najazdami perskimi, zaś po tym okresie doszło do islamizacji tego obszaru. W XVI wieku na terenie Omanu osiedlali się Portugalczycy, którzy jednak po kilkudziesięciu latach zostali wyparci przez plemiona arabskie. Pod koniec XVIII wieku terytorium Omanu stało się zależne w pełni od Wielkiej Brytanii, która niepodległość tego regionu stwierdziła dopiero w 1951 roku. Do dziś panuje tutaj monarchia absolutna w formie sułtanatu.
Kuchnia Omanu wychodzi na dość prostą na tle kuchni sąsiednich krajów. Dużą rolę grają tutaj zwyczaje muzułmańskie, które nie dość, że ograniczają możliwość spożywania niektórych posiłków, to dodatkowo nakładają restrykcje na przygotowanie dań. Używa się sporo ziół oraz przypraw.
Kuchnia omańska powstała z połączenia wpływów najróżniejszych krajów Azji. Jest dość aromatyczna, głównie dzięki dodawaniu do dań mnóstwa przypraw oraz ziół, które mają polepszać smak oraz poprawiać trawienie. Dość popularnym mięsem jest kozina i zdecydowanie warto spróbować dań, które ją zawierają - są to lokalne specjały. W praktycznie większości dań serwowany jest ryż, który uważa się za jedną z podstaw kuchni omańskiej. Za narodowy trunek Omanu uważa się... kawę! Jest ona spożywana kilkakrotnie w ciągu dnia.
Harees
Jedno z dań związanych z kulturą muzułmańską. Jest to danie bazujące na zbożach oraz mięsie, zwykle jagnięcym. Zboża w formie ziaren zostawia się w wodzie na noc, a następnie długo gotuje z dodatkiem mięsa oraz masła. Następnie całą wodę odsącza się, zaś składniki uciera na jednolitą masę.
Machboos
Machboos jest jednym z mięsnych dań typowych dla kuchni Omanu. Przygotowuje się je, gotując w wodzie albo na parze biały ryż, a następnie przyprawiając go szafranem. Potem danie powodawane jest razem z przyprawionym na bardzo ostro mięsem, zazwyczaj koziną albo jagnięciną.
Shuwa
Tego dania można spróbować tylko przy specjalnych okazjach. Serwowane jest w formie całego zwierzęcia - najczęściej kozy, ale bywa również, że krowy. Zwierzę piecze się w specjalnym, wygrzebanym w ziemi piecu, a następnie mięso marynuje się w przyprawach i zostawia na jakiś czas w suchych liściach.
Sakhana
Kolejne typowe danie spożywane w trakcie Ramadanu. Sakhana jest rodzajem zupy - bardzo lekkiej i niezbyt sycącej. Zupę przygotowuje się na bazie całych zbóż ziaren, do których w trakcie gotowania dodaje się wydrążone daktyle, mleko oraz melassę. Danie serwuje się na gorąco.
Ciasteczka daktylowe
Jedne z typowych dla tego regionu ciasteczek, zwykle przygotowywane z użyciem świeżych daktyli. Przygotowuje się je na bazie lekkiego ciasta maślanego z dodatkiem cukru oraz jajek. Prócz daktyli, często dodawane są również pokruszone orzechy, które nadają się doskonale na posypkę.
Owsiankowe batony
Owsianka na słodko jest jednym z często spożywanych w tym regionie dań - zazwyczaj przygotowuje się ją z długo gotowanego w mleku ryżu. Tym razem całość jest schładzana i formowana na specjalne batony, do których niejednokrotnie dodaje się pokrojone, suszone daktyle.
Anjir Pak
Rodzaj podawanego na ciepło w niewielkich miseczkach deseru. W mleku gotuje się pokrojone, świeże figi. Następnie do całości dodaje się m.in. cukru czy mleka w proszku, aby całość zagęścić. Danie często doprawiane jest charakterystycznym w smaku kardamonem oraz orzechowymi płatkami.
Muhallabia
Tym razem deser podawany na zimno. Jest to deser powstały ze zmiksowanego na proszek ryżu oraz mleka, które długo się gotuje z dodatkiem cukru, soli oraz wody różanej. Do deseru często dodawane są starte na drobno migdały. Całość jest schładzana w niewielkich miseczkach i podawana z granatem.
