Turcja to kraj mozaikowy pod względem kulturowym, w którym obok standardowych dla kultury arabskiej meczetów i pałaców zwiedzić można starożytne świątynie greckie, amfiteatry, zachwycić się bogatą ornamentyką tureckich budowli oraz poznać interesujące stanowiska archeologiczne.
Plaże i urocze wyspy rozsiane w strefie przybrzeżnej czterech mórz, zachwycające krajobrazy wysokogórskie, liczne parki narodowe z bogactwem flory i fauny, jeziorami i utworami wulkanicznymi oraz bogata sieć rzek z Menderesem oraz Eufratem i Tygrysem – taką przyrodą pochwalić się może Turcja.
Turcja w położona jest w przeważającej części na półwyspie Azji Mniejszej. Zaledwie 3% jej powierzchni leży w Europie. Atrakcyjność przyrodnicza wynika z dostępu do 4 mórz (Śródziemnego, Marmara, Egejskiego i Czarnego). Państwo graniczy z 8 krajami (Gruzją, Armenią, Azerbejdżanem, Iranem, Irakiem, Syrią, Grecją i Bułgarią). Zróżnicowanie przyrodniczo-klimatyczne tego wyżynnego kraju, aktywnego sejsmicznie, przyczyniło się do podziału na 7 regionów geograficznych. Do naturalnych atrakcji Turcji zalicza się urozmaiconą linię brzegową z licznymi wysepkami oraz zachwycającą strefą przybrzeżną.
Odmienności klimatyczne Turcji w dużej mierze powodowane są jej zróżnicowaną rzeźbą. Na wybrzeżach dominujący jest klimat śródziemnomorski wilgotny. Przechodzi on w klimat kontynentalny suchy na wyżynach. Na obszarach górskich występuje typowa piętrowość klimatyczna. W najwyższych partiach roczna suma opadów wynosi od 1000 mm do 3000 mm. Średnia temperatura w sezonie turystycznym, który przypada na miesiące letnie waha się w granicach 25 - 30°C, na wybrzeżach wartość ta jest nieco niższa. Do najzimniejszych miesięcy należy styczeń, w którym temperatury utrzymują się na poziomie do 5-10°C.
Ogromnemu zróżnicowaniu geograficznemu Turcji odpowiada różnorodność kulturowa, której podstawy budowały burzliwe dzieje Turcji. Od zarania dziejów był to obszar funkcjonowania obok siebie wielu kultur, których wpływy przenikały się, dając początek wspaniałym zabytkom. Do obowiązkowych miejsc na kulturowej trasie turystycznej zaliczyć należy stolicę – Ankarę, wzbudzający zachwyt Stambuł ze słynną Bazyliką Mądrości Bożej, ruiny homerowskiej Troi (zabytek UNESCO), Bergamę (staroż. Pergamon) dawny ośrodek kultury helleńskiej, Efez ze świątynią Diany. Polski akcent posiada wieś Polonezköy.
Bogata ornamentyka i przepych to główne wyznaczniki rozpoznawcze sztuki tureckiej. Początki jej rozwoju sięgają XI w. i związane są z działalnością Turków seldżuckich, którzy w architekturze, malarstwie ściennym czy rzemiośle artystycznym łączyli wpływy tradycji bizantyjskich, perskich, chińskich, indyjskich. Rozkwit sztuki tureckiej przypadł na czasy świetności Imperium Osmańskiego. Z tego okresu pochodzą monumentalne meczety, pałace i łaźnie. Długa jest też tradycja rzemiosła artystycznego w Turcji i do dzisiaj rozwija się tam wspaniałe tkactwo czy ceramika.
Językiem urzędowym i powszechnie używanym w Turcji jest turecki. Fakt, że włada nim ponad 83 miliony osób czyni go najbardziej popularnym w swojej rodzinie językowej, a usłyszeć go można także na Północy Cypru, w Iraku, Grecji, Bułgarii, Kosowie czy Albanii. Podział na wiele odmian i dialektów sprawia, że istnieją regionalne odmienności językowe. Standardem pozostaje jednak turecki stambulski. Ogromna komunikatywność i otwartość, zwłaszcza handlowa, Turków, jak również dynamiczny rozwój turystyki sprawia, że bez problemu w Turcji można porozumieć się po angielsku, niemiecku czy francusku.
Ponad 98% ogółu mieszkańców Turcji jest wyznawcami islamu. Katolicy, prawosławni, protestanci czy Świadkowie Jehowy i wyznawcy innych religii należą do mniejszości. Realnie jednak wielu mieszkańców pozostaje osobami bezwyznaniowymi, a z racji zwyczajowego faktu, że w Turcji nie uznaje się takiego statusu, osoby te zaliczane są do grona muzułmanów. Turcja, pomimo dominującego islamu, jest krajem świeckim, co należy do rzadkości wśród krajów islamskich. Ze względu na bogatą historię kraju, w krajobrazie Turcji zawsze istniały obok siebie meczety, kościoły i synagogi.
Tradycja turecka kształtowana jest przede wszystkim przez wpływ islamu, dlatego, pomimo faktu, że poprzez liczne reformy i rozwój turystyki Turcja zbliżyła się do standardów panujących w państwach zachodnich, należy pamiętać o specyfice kultury arabskiej. Dotyczy to głównie miejsc kultu religijnego, do których należy wchodzić boso. Kobiety muszą posiadać też nakrycie głowy, a podczas podróży na obszarach wschodnich wskazane jest zasłanianie nóg i ramion. Specyfiką handlową jest zwyczaj targowania się, warto także przed wyjazdem do Turcji zaopatrzyć się w drobne na napiwki, tzw. bakszysz.
Ziemie leżące w granicach Turcji przechowują ślady pochodzące z okresów prehistorycznych, tutaj powstawały pierwsze osady na świecie, z okresu panowania Hetytów na obszarze Anatolii znana jest Troja, po której upadku ziemie przejmowali kolejno Persowie, Grecy, Rzymianie i Bizancjum. Język turecki i islam zaprowadzili na terenach Turcji Seldżukowie. Republika Turecka, utworzona w 1923 r. jest spadkobiercą dziedzictwa Imperium Osmańskiego, którego czas świetności i podbojów przypadał na lata 1299-1923. Turcja jest członkiem Rady Europy oraz NATO, a na czele państwa stoi prezydent i premier.
Tradycyjna kuchnia turecka wykształciła swoją specyfikę, opartą o sposób gospodarowania ziemi mieszkańców zamieszkujących obszary Azji Mniejszej. Obfitują w niej dania mięsne i warzywne. Na specyfikę i bogactwo smaków wpłynęły dodatkowo kulinarne wpływy greckie, indyjskie i arabskie.
Kuchnia turecka rozwijała się wraz ze zmianami życia mieszkańców, stąd u jej źródeł znajduje się koczowniczy tryb życia przodków dzisiejszych Turków i gospodarka, oparta o hodowlę oraz uprawę roli. Dominują potrawy warzywne, do smakołyków należą warzywa faszerowane i zapiekanki, zupy z dodatkiem soczewicy i roślin strączkowych oraz dania mięsne, głównie jagnięcina i wołowina. Podstawą wielu dań jest ryż i kasza, łączone z warzywami i mięsem, doprawiane bogato przyprawami, tworzą smaczne i pożywne potrawy. Słodycze w Turcji swój niepowtarzalny smak, który zawdzięczają bakaliowym dodatkom.
Yayla Çorbası (Zupa Płaskowyżu)
Nazwa związana z miejscem pozyskiwania niezbędnego do przygotowania potrawy jogurtu, który wytwarzano na płaskowyżach z racji braku miejsc odpowiednich do przechowywania mleka. Zupa pzygotowywana na bazie jajka, mąki, masła i ryżu. Dodatek stanowią mieszanki ziół.
Krem z czerwonej soczewicy i warzyw
To jedna z tradycyjnych zup obszaru Azji Mniejszej. Bogaty smak zawdzięcza mieszance warzywnej w skład której wchodzi marchew, cebula, soczewica oraz suszona mięta. Ugotowane, osolone i lekko doprawione warzywa są rozdrabniane na krem i zagęszczone przecierem pomidorowym z dodatkiem mąki.
Perdeli Pilav
Ta bogata potrawa podawana bywa przy okazji większych uroczystości rodzinnych. Przyrządza się ją z pokrojonego, gotowanego kurczaka, rosołu i ryżu duszonego z rodzynkami i orzeszkami. Dobrze przyprawioną całość farszu zapieka się w naczyniu żaroodpornym na cieście. Danie podawane na gorąco.
Döner Kebap
Kebaby uważane są za jedno z tureckich dań narodowych, które rozsławione zostało na całym niemal świecie. Przyrządzane zarówno z mięsa, jak i z ryb lub warzyw. Döner Kebap jest odmianą kebaba, w której doprawione plastry pieczonego mięsa podawane są z pitą albo z ryżem i sosem.
Tulumba
To jeden z popularnych tureckich łakoci uwielbianych przez mieszkańców oraz turystów. Tulumba jest rodzajem ciasta, które formuje się na kształt palucha i smaży w oleju. Przed smażeniem ciasto jest nasycane syropem z cukru i miodu, co gwarantuje niezwykle słodki smak tulumby.
Rachatłukum
Pod tą egzotyczną nazwą kryje się kolejny znany w Turcji i na całym obszarze śródziemnomorskim przysmak, wywodzący się właśnie z Turcji. Rachatłukum to pyszne, niesamowicie słodkie i kolorowe galaretki posypywane cukrem pudrem i formowane w kosteczki.
Baklava
Ten deser, choć znany na całym obszarze Półwyspu Bałkańskiego, jest narodowym słodkim daniem wywodzącym się z Turcji. Ciasto maślane, na bazie którego przyrządza się potrawę, jest przekładane farszem z orzechów pistacjowych z dodatkiem syropu i zapiekane do uzyskania chrupiącej skórki.
Sütlaç
Oprócz różnorodnych ciast i ciasteczek popularnością wśród tureckich słodkości cieszą się puddingi i budynie. Sütlaç jest rodzajem budyniu, przygotowywanym z ryżu, mleka, skrobi ziemniaczanej. Aromat i smak deser ten zawdzięcza dodatkom cynamonu i skórki cytrynowej. Posypywany cukrem.
