Urugwaj stanowi doskonały cel wycieczek zarówno dla tych, którzy cenią dziką przyrodę, jak i dla wielbicieli wielkich miast i wygodnych kurorów. Pogoda zachęca do odpoczynku, a dostęp do ciepłego oceanu i pyszna kuchnia zatrzymują turystów na dłużej i zmuszają do powrotów do tego kraju.
Urugwaj stanowi ciekawe połączenie kultury indiańskiej, europejskiej i afrykańskiej. Dziś odkrywany jest na nowo jako doskonałe centrum turystyczne, pełne atrakcji dla każdego człowieka. Nie sposób nie docenić smacznej kuchni, pięknej pogody i ciekawych widoków Urugwaju.
Urugwaj leży w Ameryce Południowej i stanowi jedeń z najmniejszych jej krajów. Od wschodu i częściowo południa ciągnie się linia brzegowa, która oddziela kraj od Oceanu Indyjskiego. Stolica kraju, Montevideo, leży nad estuarium La Plata - po drugiej stronie znajduje się Buenos Aires, jako że miejsce to oddziela częściowo Urugwaj od Argentyny. Linia brzegowa ma 660 km. Na zachodzie rozciąga się licząca prawie prawie 560 km granica z Argentyną, zaś od północy i wschodu długa na prawie 1000 km granica z Brazylią. Choć Urugwaj jest krajem nizinnym, to jednak lasy zajmują jego znikomy procent.
Cały kraj leży w strefie klimatu podzwrotnikowego, choć sami mieszkańcy Urugwaju utrzymują, że jest to klimat umiarkowany. Wynika to przede wszystkim z faktu, że Urugwaj ma mało złożoną rzeźbę, co powoduje brak jakichkolwiek wahań klimatu. Kraj zaliczany jest do ciepłych - zimą rzadko kiedy temperatura spada do zera, zaś latem utrzymuje się na poziomie ok. 26 stopni. Średnia roczna temperatura to ok. 19 stopni. Opady są spore, zwłaszcza nad brzegiem oceanu, gdzie klimat przyjmuje cechy morskie. Łącznie dla całego kraju wynoszą rocznie ok. 1250 mm.
W ramach kultury urugwajskiej doszło do połączenia wpływów indiańskich - obecnie prawie niezauważalnych - z wpływami europejskimi oraz afrykańskimi. Spowodowało to wytworzenie charakterystycznego, bardziej nowoczesnego niż np. w Brazylii stylu architektonicznego, który doskonale zauważyć można zwłaszcza w miejscowości Colonia del Sacramento. W Montevideo warte uwagi są zwłąszcza starsze części miasta, a także liczne muzea oraz wystawy. Jedne z ciekawszych domów powstawały w formie puebla, typowego dla kultury indiańskiej. Dziś w nowoczesnej formie spotkać je można m.in. w Puenta del Este.
Pierwotnie teren ten kojarzony był przede wszystkim z gauchos - i nadal jest, zwłaszcza na terenach wiejskich. Oznacza to popularność wizerunku "chłopca od bydła", czyli pasterzy, którzy od wieków strzegli stad hodowanych dla wyśmienitej, urugwajskiej wołowiny. Kultura ludowa wiąże się właśnie przede wszystkim z tym wizerunkiem, opierając się głównie na charakterystycznych strojach oraz kolorowych tkaninach. Dodatkowo, kraj - mimo niedługiej historii - szczycić się może dokonaniami w różnych dziedzinach sztuki współczesnej.
Z uwagi na swoją historię Urugwaj ma jeden główny język urzędowy, którym jest język hiszpański. Wywodzi się on z grupy romańskiej języków indoeuropejskich i został przywieziony przez kolonizatorów hiszpańskich oraz upowszechniony dzięki wielu latom wspólnej historii. W niektórych regionach, zwłaszcza przy granicy z Brazylią, popularny jest dialekt języka hiszpańskiego stanowiący jego połączenie z portugalskim. W większości dużych miast, zwłaszcza w ośrodkach turystycznych, można porozumiewać się po angielsku i w niektórych językach europejskich.
Urugwaj to jedno z najmniej religijnych państw tej części świata. Od 1917 roku wprowadzony został rozdział kościoła i państwa przy jednoczesnej gwarancji wolności wyznaniowej. Największa część społeczeństwa, bo ponad 45%, należy do kościoła katolickiego, który jest najbardziej rozpowszechniony za sprawą europejskich imigrantów. Ok. 12% społeczeństwa to protestanci. Co ciekawe, w Urugwaju aż ok. 40% ludności nie deklaruje przynależności do żadnej religii czy wiary. Są to zarówno ateiści, jak i agnostycy czy ludzie wierzący bez konkretnego wyznania.
Z uwagi na swoją historię, dziś Urugwaj jest jednym z bardziej zeuropeizowanych krajów tej części świata. Większość obyczajów obowiązuje tutaj na podobnym poziomie jak w Europie. Z uwagi na znaczną urbanizację trudno jest znaleźć tereny dzikie - 90% społeczeństwa mieszka w miastach. Tradycja tego regionu zaginęła praktycznie wraz z wyniszczonymi plemionami indiańskimi i została zastąpiona wpływami afrykańsko-europejskimi, widocznymi dziś przede wszystkim na terenach agroturystycznych. Kraj jest silnie nastawiony na turystykę, co widać zwłaszcza w obrębie miast leżących nad morzem.
Początkowo w regionie tym mieszkały plemiona indiańskie, co zmieniło się po przybyciu w te strony kolonizatorów portugalskich. Na początku XVIII wieku Hiszpanie zastąpili Portugalczyków w tym regionie, prowadząc również walki, które były przyczyną znacznego zmniejszenia liczebności lokalnych plemion. Od 1811 roku trwała walka o niepodległość, która zakończyła się ostatecznie w 1825, choć kraje roszczące sobie prawa do terenów Urugwaju toczyły jeszcze przez trzy lata działania wojenne o jego podbicie. Pod koniec XIX wieku znacznie zwiększyła się liczebność kraju.
Kuchnia Urugwaju nie jest tak egzotyczna, jak mogłaby się wydawać. Dania w dużej mierze bazują na potrawach o europejskich korzeniach, ale nie brak również inspiracji rodem z sąsiadującej Argentyny. Kuchnia urugajska opiera się na wielu daniach mięsnych oraz z podrobów zwierzęcych.
Kuchnia Urugwaju z pewnością spodoba się wszystkim fanom dań mięsnych, jako że to właśnie mięso oraz podroby stanowią podstawę diety lokalnej ludności. Warto zaznaczyć, że mimo sporej ilości świeżych owoców i warzyw, nie są one raczej spożywane w tej formie. Popularne natomiast są dania, w których owoce podaje pod postacią grillowanych dodatków czy konfitur; podobnie jest również w deserach. Narodowym napitkiem jest mate, oczywiście tworzona z liści yerba mate; Urugwaj jest jednym z najlepszych jej eksporterów. W kuchni nie brak również świeżego pieczywa pod różną postacią.
Chivito
Doskonałe danie dla wszystkich, którzy chcą zaspokoić głód w klasyczny sposób, z pomocą kanapki. Jest to ogromnych rozmiarów sandwicz podawany zazwyczaj z filetem mignon z wołowiny, a także pomidorami, majonezem, oliwkami, szynką oraz jajkiem na twardo.
Choripan
Kolejna kanapka, tym razem dla fanów ostrzejszych smaków. W świeżej, chrupiącej, podłużnej bułce podobnej do bagietki podaje się kiełbasę chorizo, zazwyczaj w całości albo pociętą na długie paski, grillowaną. Dodatkiem są ostre sosy. Często kanapka podawana jest jako koreczki.
Empanada
Forma niewielkich, kruchych pierożków albo bułeczek z wytrawnym nadzieniem. Ciasto wypełnia się farszem z kminu rzymskiego oraz mięsa, zazwyczaj wołowiny albo kurczaka. Następnie formuje się pierożki albo bułeczki, które są - zależnie od przepisu - pieczone albo smażone w głębokim oleju.
Gnocchi
Gnocchi to forma zagranicznych klusków śląskich, robionych z lekkiego ciasta ziemniaczanego, gotowanego w wodzie. Jest to danie zaczerpnięte z tradycji włoskiej. Co ciekawe, w Urugwaju zjada się je zwykle 29 dnia miesiąca, przed wypłatą, jako oznakę biedy.
Garrapinada
Rodzaj sprzedawanych na ulicach niewielkich cukierków podobnych do pralinek. Cukierki te mają różną formę, zazwyczaj bazują na orzeszkach ziemnych, które są obrane ze skorupek i obtoczone w cukrze, wanilii oraz kakao. Cukierki sprzedaje się w niewielkich torebkach.
Alfajores
Bardzo smaczne ciastka w formie długich walców, często sprzedawane u ulicznych sprzedawców w małych kramikach. Zrobione są z klasycznego ciasta, które łączy się z karmelizowanym mlekiem albo pastą owocową. Mogą być też podawane w formie niewielkich makaroników.
Bizcochos
Delikatne, kruche bułeczki wykonane z ciasta podobnego do ciasta francuskiego, bazującego przede wszystkim na maśle. Bułeczki można podawać zarówno z nadzieniem, jak również bez niego; zazwyczaj w nadzieniu serwuje się konfitury. Bułeczki podobne są m.in. do croissantów.
Loukoumades
Danie rodem z kuchni greckiej, dość mocno rozpowszechnione w Urugwaju. Zawiera w sobie ciasto smażone na głębokim oleju, które dodatkowo nasączone jest syropem z cukru, miodem oraz cynamonem. Czasami deser podawany jest również po posypaniu ziarnami sezamu.
