Bez wątpienia od kilkunastu lat to Włochy są rajem dla turystów. Wielu z nich przybywa w poszukiwaniu historii i zabytków, część odwiedza Rzym i Watykan. Nie brakuje wielbicieli południowych regionów, którzy nastawiają się na zapoznanie z lokalną ludnością, smaczną kuchnią i tradycjami.
Włochy to jeden z najchętniej odwiedzanych przez turystów krajów. Kusi nie tylko doskonała kuchnia, słynąca z pysznych makaronów i pizzy, ale również niezbadany świat historii, obecny w każdym zakątku Włoch. Ciepłe dni można spożytkować na plaży bądź podczas jednej z aktywnych wycieczek.
Włochy zajmują położony w Europie południowej Półwysep Apeniński, znany z powodu charakterystycznego kształtu zbliżonego do damskiego buta. Prócz niego, do terytorium Włoch zalicza się kilka mniejszych wysp, między innymi Sycylia. Linia brzegowa Włoch jest prawie siedmiokrotnie dłuższa niż suma wszystkich granic. Włochy granice lądowe mają wyłącznie na północy kraju, gdzie znajdują się Francja, Szwajcaria, Austria oraz Słowenia. Na terenie kraju leżą również dwie enklawy: nieco większa San Marino oraz niewielki Watykan, położony w stolicy państwa, Rzymie.
Włochy są bardzo rozciągniętym krajem, jeśli chodzi o stosunek do południka, dlatego też klimat można scharakteryzować jako zróżnicowaną formę klimatu podzwrotnikowego w formie śródziemnomorskiej. Na północy panuje większy kontynentalizm, co powoduje, że lato jest upalne, a zima - sroga. W terenach górskich, zwłaszcza Alpach, panuje klimat umiarkowany, zaś im wyżej, im bliższe jest jego pokrewieństwo z klimatem subpolarnym. Im dalej na południe, tym klimat jest bardziej łagodny, co objawia się wyższą średnią rocznych temperatur, łagodniejszymi zimami oraz ciepłymi, lecz nie upalnymi latami.
Kultura Włoch wywarła duży wpływ na nurty kulturowe w całej Europie. Dziś Włochy są krajem bardzo jednorodnym kulturowo, w którym jednak ogromnym sentymentem darzy się poszczególne regiony, dlatego niektóre z nich stają się swoistymi państwami w państwie. W poszukiwaniu zabytków i historycznych dowodów na świetność narodu włoskiego w dziedzinie kultury turyści udają się przede wszystkim do Rzymu, a także mniej popularnych miast, takich jak Wenecja czy Neapol. Każdy z regionów posiada swoją lokalną kulturę, z którą warto się zapoznać przed wyjazdem do Włoch.
Świat włoskiej sztuki był aktywny praktycznie od samego początku, kiedy na bazie kultury rzymskiej, greckiej i etruskiej powstał nowy nurt. Do dziś podziwiać można dzieła z każdego z okresów: romańską katedrę w Pizie, gotycki pałac Dorżów czy barokowy kościół Il Gesu w Rzymie. Najbardziej Włochy znane są jednak z okresu renesansu, który został zapoczątkowany właśnie w tym obszarze. Wówczas tworzył Leonardo da Vinci, którego obrazy znane są do dziś, a także Michał Anioł, tworzący niezwykłe rzeźby (m.in. "Pieta") czy freski - najbardziej znany to "Sąd Ostateczny" z Kaplicy Sykstyńskiej.
W obecnej formie język włoski wykazuje naleciałości zasad toskańskich. Wywodzi się z grupy języków romańskich. Jest językiem urzędowym Włoch, a także dwóch enklaw leżących na ich obszarze, czyli Watykanu oraz San Marino. Szacuje się, że średnio na całym świecie językiem tym posługuje się ponad 100 milionów osób. W całych Włoszech można porozumieć się po włosku; wyjątkiem są tereny graniczne na północy kraju, gdzie popularne są również języki sąsiadów. W małych społecznościach na terenie Włoch popularne są dialekty włoskiego, których liczba sięga ok. tysiąca.
Włochy od początku są krajem chrześcijańskim - aż ok. 90% społeczeństwa wyznaje przynależność do tej religii, jednak ok. 1/3 tej liczby regularnie praktykuje. Każdego roku na terenie Włoch mniejszości religijnych, które działają w sposób legalny - obecnie jest ich ok. 800. Do czołówki najpopularniejszych wyznań po katolickim należą islam, prawosławie, protestantyzm oraz Świadkowie Jehowy. Ok. 5% całego społeczeństwa uznaje siebie za ateistów, nie wyznając przynależności do żadnego ruchu religijnego.
Generalnie Włosi są bardzo otwartym i przyjaznym narodem; mężczyźni cenią sobie piękno kobiece, co objawia się nieraz zaczepianiem turystek, zwłaszcza jasnowłosych. W restauracjach i barach często wspólnie ogląda się mecze, ponieważ Włosi są bardzo zaangazowani w piłkę nożną. Przy płaceniu rachunku warto zostawić ok. 10% napiwku. W miejscowościach turystycznych sklepy i urzędy otwarte są dość długo, ale trzeba liczyć się z godzinną przerwą, zwykle około południa. Dla wielu Włochów wspólny posiłek i wartości rodzinne są bardzo istotne, dlatego warto skorzystać z zaproszenia do włoskiego domu.
Przed nasza erą w tym regionie rozwijał się głównie Rzym. Na początku V wieku naszej ery upadło cesarstwo rzymskie, zaś od IX wieku cesarzem tego regionu ogłosił się papież. Do XIV wieku trwały wojny między ludnością lokalną a najeźdźcami. Wraz z renesansem rozkwitły poszczególne miasta Włoch, uznane za ważne ośrodki polityczne, handlowe i kulturalne. Połączenie Królestwa Włoch ogłoszono w 1861 roku. Po I Wojnie Światowej Włochy stały się ruiną, w której rządy dyktatorskie objął Mussolini. W II Wojnie Światowej Włochy najpierw walczyły w koalicji z III Rzeszą, potem wypowiadając jej wojnę.
Kuchnia włoska większości osób kojarzy się z pizzą i makaronem. W rzeczywistości charakteryzuje się ona ogromną aromatycznością, która wynika z dodawanych przypraw. Jest lekka i świeża, ponieważ bazuje na owocach i warzywach. Dania przygotowywane są zwykle ze składników sezonowych.
Popularność kuchni włoskiej jest bardzo duża, co sprawia, że stała się ona jedną z najpopularniejszych kuchni europejskich. Do tej popularności dokłada się kino, które promuje nie tylko sposób włoskiego gotowania, ale również jakość składników oraz istotę wspólnego spożywania potraw. W kuchni włoskiej bazuje się przede wszystkim na składnikach sezonowych, co sprawia, że dania przygotowywane są z rzeczy świeżych i bez problemu dostępnych o danej porze roku. Nie brak tutaj ręcznie robionych makaronów, warzyw i owoców, a także aromatycznych przypraw.
Cannelloni
Jedno ze sztandarowych dań. Grube, spore rurki makaronu wykonanego ręcznie nadziewa się farszem wykonanym ze świeżych warzyw, głównie pomidorów, mięsa mielonego oraz przypraw. Całość zapieka się w piekarniku po polaniu sosem beszamelowym. Sos pokrywa makaron, który przez to nie wymaga gotowania.
Pizza
Choć popularna na całym świecie, pochodzi z Włoch i wykonywana jest w tradycyjny sposób. Istnieje kilka typów pizzy, zależnie od regionu, wykorzystanych składników oraz rodzaju ciasta. Zwykle jednak ciasto jest cienkie i chrupiące, a na pizzy leżą maksymalnie trzy składniki z serem włącznie.
Bruschetta
Danie, które doskonale może służyć jako śniadanie albo przystawka do obiadu czy przekąska. Domowego wypieku pieczywo kroi się na grzanki, smaruje oliwą z oliwek i czosnkiem. Na wierzch układa się świeże pomidory posypane bazylią. Całość podawana jest na ciepło.
Piadina
Danie rodem z północy Włoch. Cienki, pszenny placek wypiekany w piecu, nadziewany farszem i składany na pół. Farsz może mieć dowolną zawartość, aczkolwiek często jest to sos pomidorowy ze świeżych pomidorów, mięso i mozzarella. W wersji na słodko - czekolada bądź konfitury.
Panna cotta
Deser pochodzący z północnej części Włoch, bazujący na słodkiej śmietance zmieszanej z żelatyną. Do masy dodaje się m.in. przyprawy czy skórkę cytrynową. Całość zostaje wylana do foremki, ostudzona i wyłożona na talerz w towarzystwie świeżych owoców oraz soków.
Tiramisu
Doskonały deser do kawy, niezbyt słodki. Ciastko, w którym biszkopt nasącza się kawą albo likierem. Dodatkowo, w skład potrawy wchodzi też krem, który miesza się z mascarpone, cukru, jajek oraz śmietany bądź mleka. Tiramisu podaje się po schłodzeniu, posypane czekoladą.
Zabajone
Wenecki deser popularny dziś na całym świecie. Wykonuje się go z sera mascarpone, likieru albo wina, cukru oraz żółtek jaj bądź bitej śmietany. Deser podaje się schłodzony, z dodatkiem owoców - najczęściej świezych fig. W oryginalnej wersji do potrawy dodaje się cydr.
Granita
Deser rodem z Sycylii, stanowiący połączenie sorbetu i lodów. Przygotowanie bazuje na cukrze, wodzie oraz dodatkach smakowych, np. migdałach czy limonkach. Granita ma formę drobno zmielonego lodu z częścią płynną. Zwykle w restauracjach podawana jest do słodkiego pieczywa.
