Wyspa Wielkanocna intryguje swoją tajemniczością, historią oraz kulturą. Tradycjami urzekają rdzenni mieszkańcy, którzy kilka razy w tygodniu dają pokaz miejscowych tańców. Rapa Nui można zwiedzać na rowerze, motocyklu lub na koniu. Niesamowitych wrażeń dostarczają również sporty wodne i nurkowanie.
Wyspa Wielkanocna to samotny i owiany tajemnicą skrawek lądu pośród wód oceanu. Tropikalny raj skrywa w sobie historię, której nie było nam dane do końca poznać. Wciąż trwają spory o pochodzenie mistycznych posągów moai, które od lat fascynują badaczy. Sekret Rapa Nui ciągle czeka na odkrycie.
Wyspa Wielkanocna (zwana też Rapa Nui) położona na południowym Oceanie Spokojnym jest drugą na świecie najbardziej oddaloną od zasiedlonych wysp i lądów wyspą. Do Pitcairn, czyli najbliższej zamieszkanej wyspy ma 2078 km, a od Chile, w którego wchodzi skład, wyspa oddalona jest o 3600 km. Rapa Nui należy do rejonu Valparaiso, a jej stolicą i zarazem jedynym miastem jest Hanga Roa. Wyspa ma pochodzenie wulkaniczne, a najwyższym wzniesieniem jest tam najmłodszy z wulkanów Terevaka (507 m n.p.m.). Wyspa Wielkanocna zbudowana jest ze skał tufowych, a na jej obszarach znajduje się wiele jaskiń.
Na Wyspie Wielkanocnej panuje morska odmiana klimatu podzwrotnikowego. Pogoda jest tutaj stabilna, a amplitudy temperatur powietrza są niewielkie. Najcieplejszymi miesiącami są luty i styczeń, gdy temperatury oscylują w granicach 23°C. Lipiec i sierpień są natomiast najchłodniejszym okresem, ze średnią temperaturą wynoszącą około 18°C. Przez cały rok zdarzają się jednak upalne dni. Średnia roczna suma opadów wynosi na Wyspie Wielkanocnej 1126 mm. W kwietniu i maju odnotowuje się najwyższe opady deszczu, a od września do lutego można spodziewać się jedynie słabych opadów.
Wyspę Wielkanocną zamieszkuje około 6 tys. ludzi, z czego blisko 60% to Rapa Nui, czyli rdzenna ludność pochodzenia polinezyjskiego. Najprawdopodobniej Rapa Nui przybyli na wyspę około V w., lecz historia ich kultury nie jest do końca wyjaśniona. Kamienne posągi Moai, a także pismo Rongorongo są owiane tajemnicą. Do upadku rdzennej kultury w dużej mierze przyczyniły się wewnętrzne konflikty oraz wywóz ludności do Peru. Obecnie Rapa Nui znacznie wchłonęli kulturę Chili. Pozostali mieszkańcy wyspy to właśnie Chilijczycy oraz Europejczycy, których liczba w ostatnich latach dynamicznie wzrasta.
Na Wyspie Wielkanocnej znajdują się najbardziej tajemnicze na świecie kamienne posągi moai. Uważa się, że zaczęto je wykonywać ok. 1000 r. Wciąż trwają jednak spekulacje odnośnie tego jak cywilizacja Rapa Nui mogła wytworzyć i przemieścić blisko 900 ogromnych figur. Moai wykonane są ze skał o pochodzeniu wulkanicznym, a ich średnia wysokość wynosi od 3 do 6 m. Zdarzają się jednak takie kolosy jak Paro, mierzący 10 m i ważący 75 ton. Największy z posągów, który nie został dokończony ma natomiast 21 m i waży ok. 270 ton. Z niewiadomych przyczyn moai zostały zwrócone twarzą w stronę lądu.
Językiem urzędowym na Wyspie Wielkanocnej jest hiszpański. Osoby zajmujące się turystyką znają ponadto angielski. Rdzenni mieszkańcy najchętniej posługują się jednak językiem rapanui. Język ten należy do grupy języków polinezyjskich i jest zbliżony do markiskiego. Forma pisana rapanui, czyli Rongorongo do dzisiaj pozostaje nieodczytana i stanowi kolejną zagadkę wyspy. Pismo było ryte w drewnie, a jego znaki przypominają rośliny, zwierzęta i przedmioty. Handel niewolnikami sprawił, że na wyspie pozostała ludność, która nie umiała czytać i tak oryginalny język tubylców odszedł w zapomnienie.
Dominującą religią na Wyspie Wielkanocnej jest katolicyzm, który wprowadzili w XIX w. chrześcijańscy misjonarze. Przed wiekami istniał tu jednak system religijny, który nakazywał oddawać część zmarłym. Według dawnych wierzeń przodkowie przemieniają się po śmierci w bogów i mogą wspierać żyjącą rodzinę, czy klan. Dlatego też powstały posągi moai, które symbolizowały obecność przodków i stanowiły połączenie między duchami a żyjącymi. Choć obecnie mieszkańcy wyspy są katolikami, to i tak pozostają w silnej więzi ze swoimi przodkami (tupunas), a kult zmarłych wpisuje się w ich codzienne życie.
Aby jak najlepiej poznać tradycję i historię Rapa Nui, Wyspę Wielkanocną najlepiej jest odwiedzić w lutym, kiedy odbywa się festiwal Tapati. Jest to bardzo ważne wydarzenie dla tubylców, podczas którego organizowane są tradycyjne zawody sportowe, konkursy ludowych tańców i muzyki oraz wybory najpiękniejszej mieszkanki. Aż do XIX w. najważniejszą uroczystością była „ceremonia człowieka-ptaka”. Były to rytualne wyścigi, które polegały na jak najszybszym dopłynięciu do skały Orongo i zabraniu jaja rybitwy. Pierwszy mężczyzna, który tego dokonał zastawał przywódcą wspólnoty aż do następnego roku.
Wyspa Wielkanocna to wyspa tajemnic i nie do końca wiadomo nawet, kiedy przybyli tam pierwsi ludzie. Popularna teoria głosi, iż w V w. osiedlili się tam polinezyjscy żeglarze. Przez kilka wieków rozwijała się na Rapa Nui cywilizacja o bogatej kulturze, która jednak w pewnym okresie zaczęła masowo wymierać. Wyspę odkrył w niedzielę wielkanocną 1722 roku holenderski żeglarz Jacob Roggeveen i stąd też wzięła się nazwa wyspy. Kolejne lata związane były z wywozem niewolników z wyspy aż do XIX w., gdy tubylcy przyjęli katolicyzm. W 1888 roku wyspa została zaanektowana przez Chile.
Kuchnia Wyspy Wielkanocnej jest tak niezwykła jak sama wyspa. Królują tu tradycyjne smaki przyprawione nutką chilijskich wpływów kulinarnych. Na Rapa Nui znajdziemy zachwycająco soczyste owoce i warzywa, najlepsze owoce morza, a także świeże ryby, które piecze się na rozżarzonych kamieniach.
Kuchnia Wyspy Wielkanocnej nie jest przesiąknięta cywilizacją, a owoce i warzywa mają tu zupełnie inny, rajski smak. Wśród owoców największą popularnością cieszą się ananasy, papaje, kokosy i banany. Z warzyw najczęściej jada się natomiast słodkie ziemniaki, maniok, czy dynie. Potrawy wciąż są przygotowywane według tradycyjnych receptur i mają czasem rytualne znaczenie. Do tradycyjnego i odświętnego gotowania służą na Wyspie Wielkanocnej ziemne piece, zwane umu. Podstawę niemal każdego dania stanowią ryby i owoce morza. Można skosztować tu takich ryb jak: kaka kaka, pisi, łosoś, czy tuńczyk.
Curano
Sztandarowym daniem Wyspy Wielkanocnej o niezwykłym aromacie jest curando. Tę tradycyjną potrawę przyrządza się z mięsa, owoców morza oraz warzyw. Wszystkie składniki zawija się w liście bananowca, a następnie wkłada się do dziury w ziemi, którą przykrywa się gorącymi kamieniami wulkanicznymi.
Ceviche
Potrawą, która łączy wpływy kuchni chilijskiej i polinezyjskiej jest ceviche. To lekkie danie przygotowuje się z drobno pokrojonej surowej ryby, którą marynuje się w soku z limonki. Pozostałymi składnikami ceviche są: cebula, papryczka chili, awokado, pomidory, sos sojowy, kolendra i przyprawy.
Zupa rybna
Dużą popularnością na Wyspie Wielkanocnej cieszą się zupy rybne. Wystarczy ugotować w garnku wypatroszoną rybę i dodać ulubione warzywa. Na Rapa Nui do potrawy najczęściej wykorzystuje się pomidory, dynie ze skórką, słodkie ziemniaki i cebule. Wystarczy wszystko doprawić i pyszne danie gotowe.
Carpaccio z tuńczyka
Serce wszystkich turystów podbija na Rapa Nui carpaccio z tuńczyka. Do przygotowania tego przepysznego dania potrzebne są: cienkie plastry tuńczyka oraz okonia morskiego, listki rukoli, kapary, sok z cytryny, oliwa oraz ocet balsamiczny. Potrawa jest prosta w przygotowaniu, ale i wyśmienita w smaku.
Kokosowa panna cotta
Na Wyspie Wielkanocnej znajdziemy najlepsze i najbardziej soczyste owoce. Zjemy więc tam również najlepszą kokosową panna cottę na świecie. Ten pyszny deser przygotowuje się z mleka kokosowego, laski wanilii, cukru oraz skórki z cytryny i limonki. Często dodaje się także sok pomarańczowy lub mango.
Platano polinésico
Platano polinésico to nic innego jak smażone banany w whiskey. Do przyrządzenia tego deseru dla dorosłych potrzebne są banany, które zasmaża się z masłem, cukrem, sokiem z pomarańczy i cytryny oraz szczyptą cynamonu. Po uzyskaniu gęstego sosu, banany polewa się whiskey, a następnie podpala.
Sopaipillas
Sopaipillas to przepyszne placki z drożdżowego ciasta z dodatkiem dyni. Aby przyrządzić ten wspaniały deser należy zrobić z dyni puree, a następnie dodać do niego mąkę, proszek do pieczenia, masło lub smalec oraz sól. Po wyrobieniu miękkiego ciasta, smaży się je na głębokim oleju.
Ciasto bananowe
Mieszkańcy Wyspy Wielkanocnej uwielbiają banany i to w każdej postaci. Można tam zatem skosztować wyśmienitego ciasta bananowego. Do przyrządzenia deseru potrzebne są: jajka, cukier, mąka, laska wanilii, banany, masło oraz cukier bananowy. Istnieje kilka wersji ciasta, jednak wszystkie są smaczne.
